DREIGENDE TELOORGANG VAN LANDSCHAP ROND OSS

 

In de Maashorst, een bosgebied ten zuiden van Oss, is een kudde oerossen of wisenten gelegerd. Ze hebben hun eigen leefgebied waar weliswaar ook wandelaars en fietsers in mogen maar je moet dan wel een ontmoeting met zo een kudde aandurven. Dat wil niet iedereen. Ik ken fietsers die de Maashorst daarom mijden. Waarom die oerossen daar zijn, is een raadsel. Gek is ook dat terwijl boeren hun productieve koeien moeten wegdoen, oerossen plotseling welkom zijn in een recreatiepark; Want laten we wel wezen de Maashorst is een natuurgebied voor recreatie en geen gebied om te experimenteren met herbewildering.

Oss staat niet bekend als een gewilde woonplaats. Dat mag van mij zo blijven. Ik heb het prettiger wonen in een middelgrote of kleine stad dan in een grootstad. Daar heb je weliswaar van alles bij de hand maar de prijs is teveel drukte en lawaai.

In een middelgrote stad als Oss is er betere balans tussen cultuur en natuur, tussen wonen en werken. Oss wordt omgeven door prachtige natuur. Tussen de stad en de Maas liggen uitgestrekte polders in alle denkbare kleuren groen met her en der verspreid grazende koeien. Het landschap wordt doorsneden door sloten, afwateringen, weteringen, polderwegen en weggetjes met bomen.

Langs de Maas aan de dijk liggen stille rustieke dorpen als Maren-Kessel, Lith, Lithoijen, Oijen, Megen, Diemen, Demen, Neer- en Over-Langel, Ravenstein enz. Deze ingetogen boerendorpen en stadjes hebben een lange geschiedenis. In het midden van het dorp staat nog altijd een kerk die herinnert aan de katholieke cultuur waar dit deel van Brabant ondanks de ontkerkelijking nog steeds van doordrengt is.

Helaas dreigt de rust nu verstoord te worden door de aanleg van torenhoge windturbines die straks de toren van de Grote Kerk van Oss, van oudsher de blikvanger en het oriëntatiepunt in de polder, te verdringen.

In tegenstelling tot de boeren zullen de torenhoge windturbines het landschap definitief industrialiseren. Ze zijn niet duurzaam - in 15 jaar versleten en moeilijk of niet te recycleren en milieu-onvriendelijk voor mens en dier.

Ten zuiden van Oss ligt het aaneengesloten bosgebied Maashorst. Aan de grenzen daarvan liggen grotere en kleinere dorpen als Schaijk, Herpen, Zeeland, Heesch en Uden. Het is een indrukwekkende afwisselend natuurgebied ook nog eens geschikt voor allerlei vormen van recreatie zoals wandelen, fietsen, paardrijden, mountainbiken, kamperen en zwemmen.

Maar ook hier slaat het noodlot toe maar dan geen industrialisering van het gebied behalve zandwinning maar een project van verwildering met hulp van oerossen. Merkwaardig initiatief. Koeien worden ongewenst verklaard, oerossen zijn plotseling gewenst terwijl ze er al honderden jaren weg zijn.

Je kunt als wandelaar of fietser in hun leefgebied komen.Veel fietsers zien het niet zitten om met zo een kudde geconfronteerd te worden en mijden voortaan de Maashorst. Zo jagen de oerossen de mensen het bos uit.

Dat weerhoudt de liefhebbers niet om het project uit te breiden. Wat is de bedoeling hiervan? Het hele gebied zogenaamd teruggeven aan de natuur en de mensen terugdringen? Dat zou zo maar kunnen. Sommige natuur en dierenliefhebbers gaat niets te ver en populistische politici hollen daar achteraan.