 |
| De Valse Vredesduif met de Rode Laarsjes |
Twee geleerde heren van de universiteit van Amsterdam schrijven in de groene kwaliteitskrant NRC van 5 februari dat Putjinski weliswaar een schurk is door Oekraïne binnen te vallen maar dat hij ook wel wat gelijk aan zijn kant heeft. Aan de vraag van Rusland om opgenomen te worden in een pan-Europees veiligheidssysteem is namelijk nooit tegemoet gekomen.
“Rusland heeft al sinds 1990, na de ineenstorting van de Sovjet-Unie en het bipolaire systeem van de Koude Oorlog, verlangd dat het partner in een pan-Europees veiligheidssysteem zou worden. Tijdens en na de ineenstorting van de Sovjet-Unie hebben zowel de laatste Sovjetleider Gorbatsjov als de eerste Russische president Jeltsin hier bij herhaling op aangedrongen.”
Ik weet niet wat de beide universitair opgeleiden verstaan onder een partnerschap in een Europees Veiligheidssysteem maar de NAVO heeft meteen na het uiteenvallen van de Sovjet Unie besloten om vertrouwenwekkende maatregelen te nemen en niet op een conflict aan te sturen.
“Sinds het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw, heeft het Bondgenootschap consequent gewerkt aan de opbouw van een samenwerkingsrelatie met Rusland op gebieden van wederzijds belang en gestreefd naar een strategisch partnerschap.”
Uitleg tot in detail over de plaats van Rusland in de Euro-Atlantische veiligheid kun je lezen op de website van de NAVO onder de kop “De beschuldigingen van Rusland- De feiten op een rij.”
Wie liegt? De NAVO of de twee schrijvers van het artikel Paul Aarts (politicoloog) en Henk Overbeek (emeritus hoogleraar Internationale betrekkingen)? En wat te denken van vertrouwenwekkende maatregelen van het Westen als het massaal inkopen van Russische olie en gas en de miljarden investeringen van westerse bedrijven in Rusland? Duitsland ging zelfs zo ver tegen de wensen van de VS in een tweede gaspijplijn aan te leggen.
En wat te denken van de veiligheidsbelangen van de voormalige Warschaupactlanden? Het heet dat de NAVO zich niet naar het oosten had mogen uitbreiden. Waarom niet? Doet het legitieme verlangen naar een veilige democratische omgeving voor deze landen er niet toe?
Had Rusland hier niet wat meer kunnen doen? Toegegeven het is voor Rusland moeilijk om de Baltische staten, Polen, Tsjechië enz. een gevoel van veiligheid en vertrouwen te geven na ze eerst 50 jaar lang onderdrukt de hebben, maar Rusland had toch meer kunnen doen?
Wat te denken van excuses voor de onderdrukking? De hand in eigen boezem steken a la Duitsland na de Tweede Wereldoorlog zou ook geholpen hebben en zou democratisering van Rusland zelf ook niet een bijdrage geweest zijn aan vrede en veiligheid voor Rusland en zijn buurlanden?
Op de NAVO website staat nog het volgende over de uitbreiding naar het oosten.
“Bij zes gelegenheden, tussen 1952 en 2009, hebben Europese landen ervoor gekozen om het lidmaatschap aan te vragen, op grond van een democratisch proces en respect voor de rechtsorde. De NAVO-bondgenoten hebben unaniem besloten hen te accepteren. De uitbreiding van
de NAVO en de EU heeft landen in Midden- en Oost-Europa geholpen moeilijke hervormingen door te voeren, hetgeen een voorwaarde was voor hun toetreding. Dit heeft hun inwoners de voordelen opgeleverd van democratische keuzemogelijkheden, de rechtsorde en aanzienlijke
economische groei. Deze inspanningen hebben Europa dichterbij het moment gebracht waarop het een als één geheel, vrij, en in vrede levend continent is, dan op enig ander moment in de geschiedenis.
Rusland heeft deze visie ook onderschreven in de Stichtingsakte. Het verbond zich ertoe “in Europa een gemeenschappelijke ruimte van veiligheid en stabiliteit te scheppen, zonder scheidslijnen of invloedsferen”, en beloofde “de soevereiniteit, onafhankelijkheid en territoriale integriteit van alle
staten te respecteren, inclusief hun inherente recht om zelf te bepalen hoe zij in hun eigen veiligheid willen voorzien”.
Dat er vredesonderhandelingen moeten komen is vanzelfsprekend maar de termen daarvan bepaalt in de eerste plaats Oekraïne. Dat daarna de NAVO de draad van voor de oorlog weer oppakt om Rusland een plek te geven aan de Europese veiligheidstafel is al even vanzelfsprekend.
Het zou prettiger zijn als Aarts en Overbeek een meer evenwichtige kijk zouden hebben op Europese veiligheid en Rusland in plaats van hun oor te lenen aan Putjisnki’s propaganda. De NAVO heeft zich verantwoordelijk gedragen naar Rusland toe, Rusland daarentegen niet naar de voormalige Warschaupact landen die de bevrijding van hun voormalige onderdrukker Rusland willen veilig stellen.
Nu lijkt het erop dat uit naam van de vrede democratische verworvenheden inwisselbaar zijn voor de veiligheid van Rusland. Dat is geen vrede maar overgave.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten