Ik heb het stembiljet uitgevouwen op tafel en gefotografeerd zodat u een beeld heeft van het stembiljet met 32 partijen. Voor Nederland waarschijnlijk een record. Er staan echt, heus waar 32 partijen op met namen als Bij1, JA21, Code Oranje, Volt, Nida, Piratenpartij, Libertaire Partij, Jong, Splinter, BBB, NLBeter, Jezus Leeft, Oprecht en nog wat andere namen.
De kiezer heeft keus genoeg maar is meer keuzes ook meer democratisch? Hebben al die partijen zo'n verschillende opvattingen over politiek, mens en maatschappij dat daarvoor een eigen partij nodig is? Kunnen ze hun verhaal niet kwijt bij een al bestaande partij? Toegegeven dat kost moeite, veel moeite maar is dat meer moeite dan een eigen partij oprichten? Ik denk het niet.
Heeft dit gedrag te maken met de tijdgeest die zegt dat je pas meetelt, geleefd hebt of van betekenis bent als je op het publieke scherm bent geweest, hoe kortstondig ook? Een andere mogelijkheid is ijdelheid, we leven immers in een tijd van ongebreidelde ijdelheid, persoonlijke ijdelheid die zich niets aantrekt wat anderen al klaar gespeeld hebben. Gebrek aan nederigheid en overschatting van het eigen ego staat het besef dat ideeën en gedachten vaak helemaal niet nieuw zijn, in de weg.
Desondanks zullen er wel mensen zijn die deze overdaad een prachtig voorbeeld van Hollandse democratie vinden, maar wat moet je er als kiezer mee? Ga er maar aanstaan, een keus maken uit 32 partijen dat is nog erger dan een keus maken uit zorgaanbieders of aanbieders van energie. De ervaring leert dat veel kiezers zich niet in nieuwe partijen verdiepen om er vervolgens op te stemmen. Daarom zijn ze op voorhand veroordeeld tot de marge en als ze onverhoopt een of twee zetels krijgen, zullen ze aan ruzie ten onder gaan als gevolg van persoonlijke ambities, ijdelheid en zelfoverschatting en ja gebrek aan politieke ervaring, dat ook leert de ervaring. Het is om treurig van te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten