BRIEFSTEMMEN

 

Als zeventigjarige heb ik al gestemd, per brief. Dat is niet mijn eerste keer. Als voormalig inwoner van België met de Nederlandse nationaliteit heb ik al meerdere malen per brief voor de Tweede Kamer mogen stemmen. Het voordeel is dat de je dan eerder stemt dan de rest. De verkiezingscampagne ga je dan met een zekere afstand bekijken. Dat werkt heerlijk relativerend, een luxe in deze trendy en haastige tijd waarin zowat elke dag alles anders moet vanwege de toekomst.

Trouwe lezers van mijn blog weten dat ik lid ben van het CDA. Dat ben ik niet zo maar geworden. Ik heb een lange weg afgelegd die kort samengevat neerkomt op stemmen op de PSP (pacifisme leek me wel wat in het atoomtijdperk), D66 (Hans van Mierlo was de intellectueel in mij) waarna ik terecht kwam bij de PvdA (internationale solidariteit en mensenrechten). Daar ben ik ruim tien jaar lang lid van geweest, actief in de Latijns Amerika commissie, de buitenlandcommissie, de commissie buitenland van het Gewest Utrecht en de Evert Vermeer Stichting én kandidaat voor het Europees Parlement.

De jaren tachtig waren roerige tijden. Nederland was bezig met het buitenland en de revolutie, iets wat je je nu niet meer kunt voorstellen. Ontwikkelingssamenwerking en solidariteit waren mijn dagelijkse werkterrein en veel daarvan kon ik kwijt in de PvdA en naar bleek ook in het CDA. Vanwege mijn werk maakte ik zelfs deel uit van de CDA commissie Latijns Amerika wat weer tegen het partijpolitieke zere been was van enkele PvdA’ers en natuurlijk ook CDA’ers. Voor radicale PvdA’ers was ik te rechts, voor behoudende CDA’ers te links.

Uiteindelijk kwam ik terecht bijzet CDA omdat mijn mens en maatschappij opvattingen, meegekregen van mijn ouders, bijgeschaafd in Nijmegen en door internationale ervaring verder aangescherpt, toch meer bij het CDA passen. Maar ik ben geen fanatieke CDA’er en zie veel tekortkomingen in de partij. Maar welke partij heeft geen tekortkomingen? Het zijn per slot van rekening allemaal mensen en waar mensen zijn wordt gerommeld, gesjoemeld, komt ijdelheid voor en geldzucht. Kortom, we moeten roeien met de riemen die we hebben. Moge dat een troost zijn voor weifelaars.