BELGIUM QUO VADIS?

 

Dit overzicht van de uitgebrachte stemmen voor de federale parlementsverkiezingen mei vorig jaar zegt genoeg. De centrum-rechtse Vlaams nationalistische partij N-VA blijft ondanks het verlies van 8 zetels met 16% van de uitgebrachte stemmen, verreweg de grootste partij van HEEL België. De tweede grootste partij van HEEL België is Vlaams Belang met een winst van 15 zetels (!). Pas dan komt de grootste Waalse politieke partij -le Parti Socialiste- met een verlies van 3 zetels en een totaal van nog geen 9,5% van de uitgebrachte stemmen. De Vlaamse Christen Democraten CD&V dreigt met het Vivaldi akkoord het zevende rad aan de wagen te worden die de Vlaams Nationalisten buiten boord van het schip van staat moeten houden.

Als je wilt leren hoe je een democratisch land naar de verdommenis kunt helpen, hoef je niet naar een Oost Europees land te gaan. In buurland België weet de politieke elite ook hoe dat moet. Je zorgt ervoor dat hoe dan ook de grootste partijen waarmee je het niet eens bent buiten de politieke macht blijven, desnoods door met de duivel en zijn moer samen te werken. dat lijkt politiek verantwoord, politiek is immers en strijd om de macht, maar ondermijnt uiteindelijk de geloofwaardigheid van de democratie.

Op dit eigenste moment zijn 7 Vlaamse partijen, je leest het goed ZEVEN, bezig een zogenaamd Vivaldi akkoord te sluiten waar bij de twee grootste partijen van het land, d.w.z. van HEEL België,  buitengesloten worden. Precies dat is ook de bedoeling van de meeste van die partijen. Het gaat om het extreem nationalistische Vlaams Belang en de conservatief nationalistische N-VA.

Beide partijen worden door de politiek elite én de koning als een bedreiging voor de eenheid van België gezien. Het Vlaams Belang als een extreme bedreiging, de N-VA als een gematigde maar daarom niet minder gevaarlijke bedreiging. Het Vlaams belang wordt al tientallen jaren van de macht gehouden door het zogeheten Cordon Sanitair, een afspraak tussen de klassieke elite om nooit met het Vlaams Belang in zee te gaan.

Een afspraak bedoeld om het land te redden maar uiteindelijk het anti-democratische karakter van de tegenstanders bloot legt. Het Vlaams Belang behaalde 12% van alle stemmen in HEEL België dat is meer dan de Parti Socialist als grootste Waalse politieke partij (9, 5%). Alsof dat al niet genoeg zegt, won het Vlaams Belang tijdens de laatste verkiezingen meer dan 3,7% ofwel 15 zetels in het Federale Parlement.

Ondanks een verlies van 8 zetels bleef de N-VA met  ruim16% van de stemmen de Grootste Politieke Partij van HEEL België. Daarmee is de Vlaams nationalistische politieke familie verreweg de grootste politieke formatie van het land en daar weten de andere unitaristische partijen geen raad mee, nog afgezien van het verschil in partijprogramma’s. Links wil meer staatsinvloed, d.w.z. meer Federalisme (in Groene kringen wordt zelfs gesproken van herfederaliseren) terwijl de Vlaams Nationalisten pleiten voor een losser politiek verband tussen Vlaanderen en Wallonië.

De zwakste van de Zeven zijn de Christendemocraten die zichzelf ook Vlaams noemt. Zij zitten op de wip met hun minder dan 12% van de stemmen, bijna net zo groot als de Waalse Socialisten. Als zij meedoen plegen ze in de ogen van de Vlaamse nationalisten verraad aan de Vlaamse zaak, iets wat hen op termijn politiek de nek kan kosten met als gevolg een nog verdere polarisering tussen Vlamingen en Walen.

Bovendien kun je in een democratie niet decennia lang Vlaamse nationalisten buiten spel zetten. Dat gaat een keertje fout. Hoe precies en wanneer is moeilijk te zeggen maar dat het gebeurt lijkt wel zeker. Wat zal er dan met Brussel gebeuren, de informele Hoofdstad van Europa? Wordt dat na de Brexit het nieuwe Europese drama die de toekomst van de EU kan bedreigen?