STREETLIFE IN F/M FOTOMUSEUM AAN HET VRIJTHOF IN MAASTRICHT

Flyer van de tentoonstelling Hans Rietveld .

De kassa.

Was het nodig om tijdens de lock-down om Musea en Bibliotheken te sluiten, de enige instellingen naast de kerken die het dringend benodigde geestelijke voedsel kunnen bieden in tijden van opsluiting? Hoe stom kun je zijn als overheid? Dit moest mij even van het hart want anders zegt niemand iets over deze stommiteit van de regering.

Flyer Jamel Shabazz

Video over Jamel Shabazz

De ‘Streetlife’ fototentoonstelling in F/M Fotomuseum, fotomuseum aan het Vrijthof, moet elke fotograaf gaan zien en straatfotografen natuurlijk al helemaal. Het F/M aan het Vrijthof is een eenvoudig museum en dat is meteen ook zijn charme. Je kunt de tentoonstelling in een goed uur doen en dan heb je genoten van twee straatfotografen die de moeite waard zijn.

Een foto van Hans Rietveld waar ik jaloers op ben omdat ik hem graag gemaakt zou hebben

Straatfotografie vergt speciale kwaliteiten van de fotograaf. Op de eerste plaats moet hij (of zij) heel goed met mensen kunnen omgaan. Op de tweede plaats moet hij (of zij) een sociaal fingerspitzengefühl hebben voor wie gefotografeerd zou willen worden en wat voor soort foto dat zou kunnen worden. Gezien de snelheid waar je mee moet beslissen moet je een haarscherpe intuïtie hebben voor onderwerp, situatie en beeld dat het oplevert. 

Een foto van Jamel Shabazz die ik heel graag gemaakt zou hebben.

Op je gemak de enscenering bestuderen is er niet bij. Het moet allemaal in een split second gebeuren. Technisch moet je ook goed zijn, weten wat je in de gegeven situatie moet doen. Je moet de camera in de aanslag hebben en jijzelf als fotograaf moet op scherp staan. Kortom, straatfotografie is een kunst op zich.

Nu dan de twee tentoongestelde fotografen. Hans Rietveld heeft vooral in Maastricht en aanverwante steden gefotografeerd in de jaren zestig. Voor mij is een foto echt goed als ik hem graag zelf gemaakt zou hebben. Hoe meer er van zulke foto’s zijn te zien hoe beter de fotograaf is. Ik heb ze niet geteld maar er zijn er heel wat te zien van Hans Rietveld die ik graag zou hebben gemaakt.

Het museum is een mooie combinatie van een heel oud pand met nieuwbouw. Een geslaagde operatie voor zover ik dat als leek kan beoordelen. Het rode retro teeveetje is een leuk accent in de lifthal.

Dat gevoel heb ik nog sterker bij de kleurenfotograaf Jamel Shabazz uit New York, Brooklyn om precies te zijn. Net als Rietveld portretteert hij de mensen die hij op zijn weg ontmoet, achteloos en intens tegelijk. Ik herken in zijn foto’s het plezier dat ik heb in het maken van straatportretten. Wat ik van Shabazz erg waardeer is dat hij belangstelling heeft voor de achtergrond van de mensen die hij fotografeert, hun levensgeschiedenis in een notendop. Dat is de ware straatfotograaf. Hij plukt geen plaatjes van de straat maar verdiept zich in de mensen en hun lot. Straatfotograaf is een door en door sociaal kunstbeoefening.