75. MIJN SPROOKJESJAREN ZESTIG, LOVE-IN

Nederlands "Hippiemeisje"

Spelenderwijs komen we op het idee om op zolder een Love-In te houden. Dat is een uitvinding van de Amerikaanse hippie beweging om de vrede en de liefde te vieren, een alternatief kerstfeest maar dan zonder kerstboom, kerststal en kerstdiner. Je kunt het ook zien als een nieuwe eredienst aan de liefde en de wereldvrede. De Love-In is in Amerika ontstaan als een reactie op  de oorlog in Vietnam. De hippies vormen een radicale vredesbeweging die zich bewust buiten de maatschappij en de samenleving plaatst. Voor hen heeft de oude samenleving met de oude generatie en zijn Vietnam oorlog afgedaan. 

Zover gaan wij niet. Ons land voert geen oorlog in Vietnam. Je kunt het hooguit medeplichtig noemen als lid van de Noord Atlantische Koude Oorlog Alliantie NAVO maar de Vietnam oorlog weegt voor ons jongeren veel minder zwaar als voor Amerikaanse jongeren die als dienstplichtigen in die oorlog terecht komen en sneuvelen. Daar hoeven wij niet bang voor te zijn maar wij willen als jonge generatie wel solidair zijn met de Amerikaanse jongeren.

We scheppen een feestelijk romantisch sfeer door de gang en de zolder aan te kleden met oude foto’s, ansichten en plastic bloemen. Op de zoldervloer leggen we oude tapijten afkomstig uit onze voorraad afgedankte spullen die we van buren en buitenlui hebben gekregen. Onder het schuine dak leggen we oude matrassen en kussens. Het geheel wordt afgerond met schaarse verlichting en veel wierook. De zolder heeft na gedane arbeid veel weg van een oosters boudoir of een indiaanse tipi maar dan wel een met een muziek installatie. 

Het pronkstuk is een eigenhandig door Jo ontworpen en gebouwde lichtpiano. Een instrument om een lichtshow mee te geven. Het bestaat uit een oud piano toetsenbord en een stel gekleurde lampen die via het toetsenbord aan en uit gezet worden. In plaats van noten sla je gekleurde lampen aan. Na enige oefening kun je op het ritme van de muziek met licht spelen wat een enigszins hallucinerend effect heeft. Een joint maakt de psychedelische belevenis compleet. Het succesnummer van de avond is “In a gadda da vida” van Iron Butterfly. We krijgen er niet genoeg van. Het nummer wordt eindeloos gedraaid. Je kunt er lekker op dansen maar ook op weg zwijmelen. Het is maar waar je hart en ziel rond dolen. 

We worden uit onze hallucinante droomwereld gehaald door twee politiepetten die zonder enige waarschuwing vooraf in het zolderluik verschijnen. Onmiddellijk daarna hijsen zich twee geüniformeerde reuzen van politiemannen op de zolder. Ze torenen hoog boven ons, laag bij de grond gelegen volk uit. Ze komen poolshoogte nemen vanwege een klacht over geluidsoverlast. Een proces verbaal is onvermijdelijk.

Dat drukt de pret. De dromerige sfeer verdwijnt met de snelheid van het licht uit het openstaande raam. Sommigen worden er baldadig van en gooien lege flessen uit het raam de voortuin in. Daar heb ik als Heer des Huizes geen zin in. Opruimen die boel en naar huis.

(verschijnt elke vrijdag)