vrijdag 5 juli 2019

MAKE LOVE, NOT WAR (WERKTITEL) 15: HOMOBAR


Twee vrienden (Parijs 1977)
Onze zucht naar avontuur en onze nieuwsgierigheid brengen ons een homobar binnen in het Quatier Latin, het centrum voor linkse intellectuelen, studenten en andere maatschappelijke outsiders. Dat hadden we helemaal niet verwacht. Maar ja, we zijn dan ook geen grootstedelijke ervaringsdeskundigen en als heteroseksuelen weten we niks van de homowereld. Dat is een wereld apart. Hoewel, in mijn Philipstijd ben ik wel eens een keer in een homobar geweest. Gezellig en verder niet zo bijzonder. We hoefden er ook niet aan te bellen zoals in Parijs en de vraag met hoeveel we waren, kan ik me ook niet herinneren.

We laten het dansvloertje met schuifelende mannen voor wat het is en gaan terug naar de bar om ons Heineken biertje op te drinken en de onvermijdelijke aftocht te blazen die iets heeft van een afgang, tenminste voor ons zelf. We hadden natuurlijk gehoopt op een spannend avontuur met vrouwen in plaats van in een homobar terecht te komen.

Ondertussen zitten we niet meer alleen aan de bar. Een van de mannen aan de bar begint te flirten met mijn vriend rechts van mij. Zonder een woord te zeggen legt hij zijn hand op zijn dijbeen, zoals heterojongens ook vaak bij meisjes doen. Mijn vriend legt de hand rustig terug. Maar de hand keert stilzwijgend terug en kruipt omhoog naar zijn kruis. Voor mijn vriend een ongehoorde brutaliteit. Hij springt boos van zijn kruk af, roept stop en zet een stap weg van de bar. De man reageert niet, ook niet nadat mijn vriend hem toebijt dat je zoiets niet doet. Hij doet dat zelf ook niet bij meisjes.

Nu maken dat we wegkomen voordat er iets goed fout gaat. Opnieuw een tegenvaller.  Het Heineken biertje kost een klein fortuin, een reuzenhap uit ons vakantiegeld. Zo raken we erg snel door ons geld heen. We zijn nu eenmaal armlastige studenten zonder reserves. Gelukkig is het tijd om. naar huis te gaan. Het is mooi geweest. Er wachten nog tentamens die ik beslist wil halen. Na twee jaar Philips neem ik mijn sociologiestudie ernstig.

We gaan zielige Harry, die ondertussen een beetje is bijgekomen van zijn tandarts behandeling, in het centrum voor buitenlandse studenten ophalen. Gezamenlijk gaan we in de Hallen tussen de honderden vrachtwagens op zoek naar een die ons voor zo min mogelijk geld mee wil nemen richting Nederland. Na links en rechts vragen, vinden Harry en ik opnieuw een Belgische vrachtwagen die ons een heel eind wil meenemen tot in Vlaanderen voor twintig frank per persoon.

Om tol te besparen op de route Parijs-Lille, rijdt hij over de Route Nationale. Een romantische rit bij nacht met voorbij flitsende straatlampen, schaars verlichte huizen, dorpen en stadjes waarvan we de namen in het licht van de koplampen zien voorbij komen totdat we door een tekort aan slaap en vermoeidheid
in een diepe slaap vallen. We worden in de vroege ochtend ergens tussen Gent en Antwerpen wakker waarna de vrachtwagen ons afzet langs de weg. Het lukt ons om nog dezelfde dag tegen het vallen van de avond liftend Nijmegen te halen. 

(verschijnt elke vrijdag)

1 opmerking: