DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 63

 

Londerzeel, Vlaams Brabant, 5 januari 2013

De Vlaamse Rand rond Brussel bestaat uit 19 gemeenten. Het Brussels Gewest is daardoor als een eiland in een Vlaamse zee van gemeenten. Men zou denken dat de in meerderheid Franstalige Brusselaars daarom vrezen dat ze op den duur zullen vernederlandsen. Het omgekeerde is het geval. De Vlamingen vrezen dat de Vlaamse rand zal verfransen zoals eerder in de negentiende eeuw met Brussel is gebeurd. De internationale status van Brussel met het Europees Parlement, de Europese Commissie en het NAVO hoofdkwartier maakt de situatie in en rond Brussel nog ingewikkelder. De internationale voertaal van de vele buitenlanders is meestal Engels of Frans in ieder geval zelden Vlaams.


In de loop van de jaren was de kwestie BHV uitgegroeid tot een politieke steen des aanstoots voor de Vlamingen en daarmee een politiek heet hangijzer tussen Vlamingen en Franstaligen, een hangijzer dat de verhoudingen tussen de twee taalgroepen steeds verder dreigde te verzieken. Na de belofte van de overwegend nationalistische Vlaamse regering Leterme in 2004 om het kiesdistrict BHV op te splitsen duurde het nog 8 jaar om de splitsing door te voeren.


“De kwestie sleepte zo lang aan doordat men niet tot een compromisoplossing kon komen tussen Nederlandstaligen en Franstaligen. Belangrijkste struikelblok hierbij was de door Franstalige politieke partijen vooropgestelde eis om de Franstaligen in de Vlaamse randgemeenten (faciliteitengemeenten en andere) alsnog de mogelijkheid te bieden om op Brusselse Franstalige kandidaten te kunnen blijven stemmen. In de uiteindelijke oplossing zou aan deze eis gedeeltelijk tegemoet gekomen worden.”(Wikipedia: Brussel-Halle-Vilvoorde)


Intussen waren de federale verkiezingen in aantocht die opnieuw een groot succes konden worden voor het Vlaamse kartel CD&V en N-VA maar voordat het zover was, dreigde een hoog oplopend meningsverschil tussen CD&V en N-VA  over de plaats van voormalig Open VLD senator Jean-Marie Dedecker op een N-VA lijst. De overgelopen senator had van de N-VA een verkiesbare plaats op de N-VA kandidatenlijst toegezegd gekregen. CD&V weigerde daar aan mee te werken en zette hoog in door te dreigen het Vlaams kartel op te blazen. Daarop koos de N-VA eieren voor zijn geld en liet de overgelopen senator vallen waardoor het Vlaams kartel werd gered en alsnog ongeschonden aan de federale verkiezingen in 2007 kon meedoen.

(verschijnt elke vrijdag)