AUTOBIO: DE DOOD VAN MIJN MOEDER

Mijn moeder (1922-1985) vermoedelijk gefotografeerd door een
straatfotograaf op den Heuvel in Oss, vlaak voor of tijdens
de Tweede Wereldoorlog.

Mijn moeder stierf na een totaal onverwacht reusachtig hartinfarct op 63 jarige leeftijd. Volgens de dienstdoende arts, een voormalige klasgenoot van me, zou ze bij in leven blijven niet veel meer zijn dan een kasplant in een rolstoel.

Tijdens de nachtwake op de intensive care vertelde ze me dat ze droomde in een ruimtecapsule te liggen vanwege alle apparaten aan haar lijf. Net niet echt vond ze, wat het ook niet was. Ze was moe van het altijd weer harde werken. Als oudste dochter thuis met negen kinderen moest ze het huishouden doen. De was doen in een teil tot haar handen blauw waren van de kou, was het ergste.

Ze was haar ruimtecapsule bui. Ze wilde op een kamer liggen waar ze naar buiten kon kijken. Dat mocht uiteindelijk maar dan wel met een speciaal hartbewakingsapparaatje om. Ze zag er de dag daarna een stuk beter uit. Meer mens. 

De dag daarop was ze dood. Er toch nog tussenuit gepiept ondanks de hartbewaking. Ik troost me met de gedachte dat ze het zo goed vond.