DE KLEINE PARADE (een kleine verhandeling over scheppen en openbaring)

Petrus, De Kleine Parade, potlood en acryl verf, 122 x 81 cm, juli 2015

Ik heb op Facebook 2 keer een foto van het bovenstaande schilderij gezet toen ik er nog aan bezig was. Een schilderij ontstaat al doende. Je hebt natuurlijk al wel een idee van wat je wil maken maar de uitwerking van dat idee op canvas of paneel in verf of inkt of wat dan ook brengt altijd weer veranderingen met zich mee. Dat was deze keer uiteraard niet anders. Het centrale idee was deze keer ordening en chaos. De kleine parade kwam daar al doende bij. Niet alleen de vormen veranderen al doende, ook de kleuren.

Scheppen is dus een wisselwerking tussen geest en materie. Je hebt een idee dat alleen nog maar in je geest bestaat. Vervolgens zet je dat idee om in materie, in dit geval een schilderij. Die uitwerking in materie heeft vervolgens weer zijn weerslag op het oorspronkelijke idee. Al scheppend word je als schilder je steeds meer en beter bewust van wat je wilt verbeelden. Geest en materie worden tijdens de schepping verder aangescherpt.

Vanuit de idee schept de schilder dus al doende een nieuwe werkelijkheid. Een werkelijkheid die op de een of andere manier verwijst naar de al bestaande materiële werkelijkheid. Het is ons mensen tot nu toe niet gegeven om een geheel nieuwe werkelijkheid vanuit onze geest zelf te scheppen. Wat we ook bedenken, we hebben altijd de bestaande wereld nodig om het uit te werken ook al is het nog zo origineel. Originaliteit zit hem in de nieuwe kijk op of gebruik van het al bestaande.

Met mijn schepping maak ik mij kenbaar aan de ander. Doordat ik het idee dat vooraf alleen maar in mijn hoofd bestond, in materie uitwerk zien of horen anderen mij. Ik vertaal als het ware mezelf, nou ja een stukje van mijzelf, in materie. Zo leert de ander mij kennen. Dat kan op allerlei manieren. Ik beperk me tot de schilder en schrijfkunst. Scheppen is dus een manier om je kenbaar te maken of te openbaren. Scheppen als schilder is dus ook een vorm van openbaring.


Dit klinkt gewichtiger dan het is. Immers iedereen openbaart zich aan de ander zijn leven lang. Je praat, schrijft, zingt, schildert, timmert of metselt om maar een paar willekeurige zaken te noemen waarmee je je kunt openbaren. Naar gelang je mogelijkheden en talenten zoek je een manier om dat wat in je hoofd zit, je geestelijke leven te openbaren aan de ander zodat die ander je leert kennen. Blijkbaar is dat een doel op zich. Je kenbaar maken aan de ander.