 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
Bovenstaande foto is symbolisch voor het soms grimmige bestaan op Cuba, grimmiger dan de gemiddelde Westerse toerist zich aan het strand onder de palmen of bij de vrolijke Cubaanse dansmuziek kan voorstellen. Vooral voor degenen die een andere mening hebben dan de Gebroeders Castro en hun aanhang kan het bestaan heel grimmig zijn tot in de gevangenis toe.
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
Als de bovenstaande foto iets duidelijk maakt, is het dat de 'classic car' deelt in de armoede van het eiland.
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
Bij de schaarse verlichting worden de smalle straten in het historisch centrum van de stad 's avonds spookachtig onwerkelijk. Een 'classic car' in vervallen staat versterkt dat beeld. Zouden er daarom 's avonds geen toeristen door de straten zwerven?
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
 |
| Trinidad 2008 (foto Petrus) |
Voor de hoeveelste keer zal deze auto gespoten worden? Wat je er ook van vindt, de kleur is hartveroverend Cubaans.
 |
| Trinidad 2008 (foto Petrus) |
Bij bovenstaande foto hoort een anekdote. Terwijl ik aan het fotograferen ben, begint een jonge vrouw -onmiskenbaar een Westerse toerist- ook foto's te maken. Het blijkt dat ze met een delegatie van een Engelse vakbond ter gelegenheid van 1 mei op Cuba is. Ze had meegedaan aan de 1 mei viering als gast van de officiële Cubaanse vakbond. Ik vraag haar wat een vrijheidslievende, democratische Engelse vakbond bezielt om een vakbond te steunen die tegen vakbondsvrijheid en democratie is. Ze verontschuldigt zich dat ze dat allemaal niet zo goed weet waarop ik dan weer verbaasd ben over zoveel politieke naïviteit.
 |
| Havana 20087 (foto Petrus) |
 |
| Vinales 2008 (foto Petrus) |
De foto hierboven heeft ook iets komisch. Het is alsof de auto tegen de boom is gereden en de inzittenden vol spanning afwachten of hij weer op gang komt. Inderdaad was de motor afgeslagen bij het beklimmen van de helling. De vraag was of hij weer wilde starten en alsnog de helling zou kunnen nemen.
 |
| Cienfuegos 2008 (foto Petrus) |
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
In de straten van Havana en de andere steden hangt vaak een soort gezellige landerigheid. Het is een stijl van leven die geaccentueerd wordt door gebrek aan werk. In theorie heeft in Cuba iedereen werk, in de praktijk stelt veel van dat werk niets voor bij gebrek aan productiemiddelen zowel op het platteland als in de bedrijven in de stad. Men improviseert daarom maar wat aan. Net als met de 'classic cars' probeert men het er beste van te maken.
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
Net als in voormalig Communistisch Europa zag ik ook in Havana veel gebouwen die ondanks hun vervallen staat nog steeds hun oorspronkelijke pracht en praal hebben. Waarom verwaarlozen Communistische regimes dergelijke gebouwen op bijna kwaadaardige wijze? Is het onmacht of afgunst dat onder hun bewind nooit zulke mooie gebouwen gemaakt kunnen worden of denken ze dat zij het beter doen? Ik denk dat Communistische regimes de arrogantie hebben dat pas met hen de geschiedenis is begonnen en dat het verleden en dus ook de oude gebouwen hun tijd gehad hebben en niet anders verdienen dan te vervallen.
 |
| Havana 2008 (foto Petrus) |
Deze foto illustreert de krachtmeting tussen Cuba en de VS, hier gesymboliseerd door Ford. Henry Ford heeft met zijn T Ford de basis gelegd voor de massaproductie en daarmee voor de gedemocratiseerde consumptiemaatschappij. Het Cubaanse socialisme blijkt juist op dit punt te falen. Er is aan van alles tekort, zelfs dagelijkse dingen als zeep en tandpasta. Hoe komt het toch dat socialistische landen niet in staat zijn om hun bevolking van dergelijke eenvoudige producten te voorzien?
Die laatste vraag valt eenvoudig te beantwoorden: die producten zijn er wel, maar zijn oftewel te duur voor de gewone bevolking oftewel worden en masse ingeslagen door de partijbonzen.
BeantwoordenVerwijderen@ZJA Dat is geen goed antwoord. Waarom kunnen die producten dan niet geleverd worden tegen een betaalbare prijs. Ik sprak zondag een Cubaan die vertelde dat er nu honger wordt geleden op het eiland. Meer grond dan ooit ligt er onbebouwd bij. Fabrieken liggen stil. In 2008 heb ik klandestien wat fabrieken en een boerenbedrijf bezocht en toen kon je al zien dat het fout ging.
BeantwoordenVerwijderenOm te produceren, heb je hulpmiddelen nodig. Machines etc. Als die net in zulke slechte staat zijn als de classic cars, valt er dus niets te produceren en is het land afhankelijk van importen. Wat je moet kopen, is duurder dan zelf produceren.
BeantwoordenVerwijderen@ZJA
VerwijderenElk economisch, elk creatief initiatief wordt de kop ingedrukt zodra het ook maar enigszins de positie van de Castro's en hun partij bedreigt. Bovendien is Cuba geen rechtsstaat met als gevolg dat je elk moment kunt verliezen wat je zelf gemaakt hebt.
Zou het ook niet te maken kunnen hebben met het feit dat de Castro's de een productieve middenklasse hebben uitgeschakeld?
BeantwoordenVerwijderenDaarvoor in de plaats kwam een staatsapparaat dat niet de flexibiliteit, power en dynamiek had van zo'n middenklasse. Staatsbedrijven leiden tot afwachten tot de ander iets doet, geringe productie, lage kwaliteit. Kortom geen enkele uitdaging.
In Cuba moet de uitdaging terugkeren in de economie maar ook in de politiek. Meer initiatieven bij de gewone Cubaan leggen: por un otra Cuba.
Soms vrees ik dat het allemaal te laat is. De jongere generatie geeft nog steeds de voorkeur aan een enkele reis naar Spanje of de VS.
@Kees van Kortenhof.
BeantwoordenVerwijderenZeker. De middenklasse is door de Communistische Partij kapot gemaakt zoals dat ook in Midden en Oost Europa na de Tweede Wereldoorlog is gebeurd. Ik weet niet of het te laat is maar uit ervaring in Midden en Oost Europa na de val van de muur, weet ik dat eerst chaos zal komen, veel economisch leed en dat de opbouw van een dynamische maatschappij nog jaren en misschien wel generaties gaat duren.
Met salsa groet
Als je geïnteresseerd bent om meer te lezen over Havana is mijn roman Manto Negro een aanrader. Voor meer informatie en boekfragmenten kun je terecht op www.mantonegro.nl. Hier is het boek ook te bestellen.
BeantwoordenVerwijderenDe hoofdpersoon van Manto Negro leidt een heerlijk leven in Havana. Elke ochtend wordt hij schaterlachend wakker. Ook al woont hij niet helemaal legaal in Cuba en overtreedt hij soms een paar wetten, iedere keer als er problemen dreigen weet hij met een beetje vindingrijkheid en de inzet van zijn contacten een oplossing te vinden. Maar als zijn vriendin onder onduidelijke omstandigheden wordt gearresteerd en naar de vrouwengevangenis Manto Negro wordt gestuurd lijkt hij steeds minder grip op de situatie te krijgen. Met toenemende frustratie daalt hij af in een wereld die hij in het geheel niet naar zijn hand kan zetten. Een roman over de rauwe werkelijkheid van het leven in Havana, die een stuk verder gaat dan kwieke bejaarden die op de muziek van Buena Vista Social Club dansen.