ANTWERPSE SCHILDER JACQUES VERMEERSCH

Foto: Petrus

Sommige schilders zijn nog kleurrijker dan hun palet. Dat geldt zeker voor Jacques Vermeersch. De Antwerpenaar woont op de eerste etage aan het begin van De Oever en kijkt uit op het plein van St. Jansvliet, waar elke zondag een kleine, veredelde rommelmarkt wordt gehouden. Een ideale plek voor Jacques zo merken we als we zijn zijn woning op het eerste verdiep betreden. Alle muren hangen vol met schilderijen, overal liggen tekeningen, papieren, boeken en onvoorstelbaar andere dingen die Jacques in zijn leven -hij is 78 jaar – verzameld heeft. Er is nauwelijks plek meer om te lopen. Als we door de vanwege de boeken en andere verzamelde dingen nauwe gang van zijn woonkamer naar zijn slaap en leskamer annex atelier lopen, kunnen we er maar net door. 

Al meteen bij binnenkomst begint hij te vertellen over zijn schilderijen. Ons oog valt op een schilderij met piramides. Dat gaat terug tot aan zijn Egyptische tijd. Daar heeft hij geleerd dat een piramide op zijn kop symbool is voor hergeboorte. Op het schilderij sterft de oude wereld af en begint een nieuwe. Hij laat weten dat hij zijn hele leven professor is geweest en nog steeds les geeft in zijn atelier aan huis. 

Hij wijst ons op een schilderij van Edith Piaff, daarna nog een en nog een. In totaal heeft hij 54 schilderijen en tekeningen van deze “Grande Dame” gemaakt. Hij kent haar persoonlijk. Hij was ook bij haar huwelijk met Theo Sarapo (1962). Nadien was hij bij haar sterfbed. Hij heeft toen nog een beeldje gekocht van de Heilige Theresia want dat waren ze vergeten bij haar bed te zetten. Ze was heel gelovig. Nog steeds als hij in een café komt in haar geboorteplaats Belleville vragen mensen die hem nog kennen van vroeger om een handtekening. Simone Signoret en Yves Montand mag hij ook tot zijn vrienden rekenen.

Foto: Petrus

Zo te horen heeft hij in Parijs de tijd van zijn leven gehad.Trots vertelt hij op uitnodiging van de burgemeester binnenkort naar Parijs te vertrekken. Hij vertelt een vriend van de Spaanse schilder Salvador Dali te zijn geweest. Hij is erelid van 'Les amis d'Edith Piaff'. In zijn CV meldt hij schilderijen te hebben geschonken aan de kathedraal van Corio del Rio in Sevilla en aan de moskee Meknes in Marokko. Hij heeft ook gelogeerd bij de grote goochelaar David Copperfield aan wie hij een portret geschonken heeft met op de achtergrond diens volledige leven.

Zijn kunst noemt hij symbolisch realisme. Bij elk schilderij hoort een verhaal en dat krijgen we dan ook telkens te horen. Een prostituee blijkt de gevangene te zijn van haar eigen leven. De prostituant staat afgebeeld als een man zonder gevoel. Het geheel is gedompeld in rood, de kleur van de passie. De armoedige, treurige in grijs geschilderde man op het bed is gelukkig dank zij een sigaret en een fles wijn. Jacques doet niet al te moeilijk over leven en levenskunst. Zo te horen en te zien heeft hij zich met hulp van de schilder en tekenkunst veel vrienden in veel hoeken van de wereld gemaakt. Hij heeft van het leven genoten en doet dat nog.

Het poseren voor mijn camera gaat hem niet goed af. Ik moet een paar keer aandringen of hij in de lens wil kijken. Als ik hem vraag op zijn bed te gaan zitten, zegt hij niet van zitten te houden. Terwijl ik foto's maak, gromt hij dat ik precies een fotomaniak ben. Een leuk verwijt van iemand die zijn hele huis heeft vol hangen met schilderijen, tekeningen en het volgestopt heeft met teveel om op te noemen. Jacques is schilder, verzamelaar en levenskunstenaar. Dat doe je hem niet zo maar na.

Als je meer wilt weten over Jacques dan kun je kijken naar onderstaande YouTube filmpje van ongeveer 6 minuten.