KAMAGURKA'S KONING BEATRIX

Kamagurka, Koning Beatrix. Tot en met 17 maart te zien in galerie 'De Zwarte Panter' in Antwerpen.

Jammer dat Kamagurka zijn schilderij 'Koning Beatrix' niet ingezonden heeft voor de tentoonstelling 'Beeldvan Beatrix' die momenteel in het Paleis Het Loo plaatsvindt. Je vraagt je af of de organisatoren en de jury het aangedurfd zouden hebben om dit provocerende en speelse schilderij van een zo bekende kunstenaar als Kamagurka een plaats te geven in de tentoonstelling. Weigeren zou moeilijk geweest zijn al was het maar omdat de kans groot zou zijn op de nodige commotie daarna in de Nederlandse (en Belgische) media. Het zou ook interessant geweest zijn om te zien hoe het publiek erop gereageerd had.

Wie het schilderij alsnog wil zien, zal daarvoor naar de galerie 'De Zwarte Panter' (Hoogstraat 70-74) Antwerpen moeten. Die galerie behoort tot de gevestigde waarden van die stad. Ten eerste omdat galeriehouder Adriaan Raemdonck bijzonder actief is met tentoonstellingen en veel kontakten onderhoudt met kunstenaars.Ten tweede omdat de galerie is gevestigd in een prachtig historisch pand midden in een van de drukste straten van Antwerpen, wat op zich al een bezoek de moeite waard maakt.

Deze werken zijn gemaakt door Kamagurka en de Nederlandse (Eindhovense) kunstenaar René Daniëls.

Tot en met 17 maart is er een tentoonstelling van schilderijen van Kamagurka, in Nederland en België vooral bekend als absurd humoristische tekenaar en cartoonist in bijvoorbeeld NRC Handelsblad. Er hangen een aantal schilderijen die hij samen met andere kunstenaars heeft gemaakt zoals RenéDaniels, Fred Bervoets, Dogbowl (Stephen Tuney), Jeroen Henneman Muzo en Werner Mannaers. Vandaar de titel van de tentoonstelling 'Quatre-mains', schilderijen gemaakt door 2 paar handen.

Ik hou van Kamagurka's humoristische absurdisme. De ene dag beter, treffender dan de andere dag maar altijd komisch en absurd. Kamagurka heeft een trefzeker gevoel voor het humoristische én het absurde in politiek, samenleving en het menselijk bestaan in het algemeen. De basis van zijn humor is die van het mededogen met daarbij het besef dat ons bestaan in wezen absurd is, zonder enige logica en zonder overzicht. We kennen dit soort absurdistische humor ook van Belgen als Urbanus, Wim Helsen en Philipe Geubels. Andere voorbeelden zijn het TV programma 'Man bijt hond' waaraan Kamagurka ooit meedeed door met een lijntrekker langs de Belgische grens te rijden en de Vlaamse TV serie over de lotgevallen van de onnozelaar Duts.

Vanwaar dat dit soort absurde humor zo dik gezaaid is in België? Is dat omdat België geen natie is van een volk met een taal zoals gebruikelijk? Is het omdat het een absurde geschiedenis heeft waarin het land dan wel bestond en dan weer niet? Is het de Belgische leefwijze met zijn improvisatie, zijn dorpse invidualisme, het besef dat machthebbers altijd machthebbers zullen blijven wat je ook doet? In de loop der jaren is het land nog absurder geworden met zijn taalgrens, een tweetalig Brussel, drie officiële talen, een piepkleine Duitse minderheid, een opdeling in staatjes, een royale minderheidswetgeving die de democratische meerderheid gedeeltelijk uitschakelt, een groot aantal regeringen met bijbehorende parlementen enz.? Wie het weet mag het zeggen.

Een van de 'Lazy Landscapes' die te zien zijn op de tentoonstelling van Kamagurka in de Antwerpse galerie 'De Zwarte Panter'

De tentoonstelling bevestigde wat ik eerder al vond van het schilderwerk van Kamagurka. De schilderijen zijn eigenlijk uitvergrote tekeningen. Ze zijn net zo grappig, absurd en speels maar dat is het hem nu juist. Het is meer van hetzelfde maar minder sterk. Koning Beatrix met een baard is een leuke vondst als variatie op de Mona Lisa met snor maar niet meer dan dat. Het lijkt er op dat schilderijen niet het gepaste medium zijn voor Kamagurka. Zijn experimenten met andere schilderijen verandert daar niks aan. Zijn meest geslaagde schilderijen vind ik zijn Landscapes waarbij me opvalt dat ze als plaatje op een scherm mooier uitkomen dan aan de muur. Zo zie je maar weer dat elk medium zijn eigen karakter heeft.