Zondagmiddag ben ik naar de opening geweest van een solotentoonstelling van K26 collega Win Lemmens in de Wageningse Beeldengalerij Het Depot. https://www.hetdepot.nl/ In de museumzaal staan 22 beelden en 2 schilderijen, allemaal van van hem. Hoewel lang niet al zijn werk is te zien, is het toch een mooie overzichtstentoonstelling.
Het openingswoord wordt gesproken door Johan Luijmes, artistiek leider van Het Depot. Volgens hem zijn de beelden “het verhaal van een kunstenaar waarbij het ambachtelijke zo ontwikkeld is dat het het daar tegelijk bovenuit stijgt.” Een rake typering. Zo ook ken ik Wim, een ambachtsman die zijn ambacht inzet in dienst van wat hem bezield.
Aangezien Wim een man is van weinig woorden, moet je zijn bezieling lezen uit zijn beelden en schilderijen. Dat kost tijd. De kunstwerken van Wim zijn als goede wijn, die moet je langzaam proeven. Zo moet je de beelden van Wim langzaam op je laten inwerken en dan geven ze hun bezieling prijs.
Op de website van het depot wordt het werk van Lemmens daarom intrigerend genoemd. “Centraal in zijn oeuvre staan torsen waarin belijning en beweging een hoofdrol spelen. Elke sculptuur vertelt een eigen verhaal door de unieke lijnen die de vorm definiëren en in beweging zetten. De lichtval op het marmer – Lemmens’ favoriete materiaal – versterkt deze dynamiek en geeft zijn beelden een bijna fluïde uitstraling.”
Er is meer te zeggen over het werk van Lemmens. Ik noem hem een klassieke kunstenaar, de kunstenaar van schoonheid en sierlijkheid zoals de Oude Grieken en Romeinen die nastreefden. Zijn beelden staan in de klassieke traditie, ook in het gebruik van materiaal. Wim heeft een voorliefde voor marmer, het materiaal waaruit bij voorkeur klassieke beelden worden gemaakt.
Maar Wim zou geen kind van zijn tijd zijn als hij daar niet wat aan toevoegt en dat is eenvoud. De beelden van Wim zijn van een klassieke eenvoud. Nog steeds zien we de gracieuze beweging en lijnen in zijn werk zoals we die kennen van klassieke beelden uit de oudheid, maar dan vereenvoudigd, teruggebracht tot de essentie. Die eenvoud is een typisch Nederlandse invalshoek of je nu naar Rembrandt, Vermeer of Mondriaan kijkt.
Door die eenvoud en soberheid van lijnen worden de beelden meteen ook abstracter. Maar zonder dat de herkenning verdwijnt. De herkenning tezamen met de eenvoud en de schoonheid van lijnen en materiaal leidt tot ontroering. Wim Lemmens is daarmee een echte klassieke kunstenaar wiens beelden niet zouden misstaan in een galerij met oud Griekse en Romeinse beelden.Tegelijk is Wim een moderne Nederlandse kunstenaar.
De expositie duurt tot 25 januari 2026 in Beeldengalerij Het Depot te Wageningen.
 |
| Wim Lemmens in gesprek in Galerie K26 te Oss, 2019. (foto: petrus) |
Heel mooi.
BeantwoordenVerwijderen