JOB

Uit het interview blijkt dat Jacques Wallage een grote steun is geweest voor Cohen tijdens zijn partijleiderschap. Opvallend is dat Cohen Wouter Bos op dit punt niet noemt terwijl hij Cohen in de boksring van den Haag heeft gebracht. 

Een goed en vooral sereen interview van Marc Chavannes in NRC Handelsblad van 14/15 juli met Job Cohen.  Zinvol terugkijken met de man die indertijd werd gezien als de verlosser van de links Nederland. Wat ging er mis? Precies wat ik al dacht. Cohen is tot in zijn diepste wezen een voorzitter en dus geen partijleider. Voorzitters willen de boel bij elkaar houden. Politieke leiders marcheren voorop en trekken ten strijde tegen de duvel en z’n moer.

In Nederland gebeurt dat gelukkig altijd met mate want je kunt het uiteindelijk nooit alleen rooien. Je hebt bij de vorming van een regering altijd hulptroepen. Nederland coalitieland, maar wel pas na de verkiezingen. Dan worden ten behoeve van een regeringsmeerderheid politiek bestuurlijke compromissen gesloten. Cohen wilde als een echte voorzitter altijd compromissen sluiten en dat snappen de kiezers niet. Die willen ook een partijleider die hun belangen en idealen op z’n minst assertief bewaakt en dat snapte Cohen weer niet.

Maar waarom heeft Wouter Bos dan Cohen uit zijn burgermeestersbestaan gehaald en willens en wetens voor de wolven van de nationale politiek gegooid? Dat komt helaas in het interview slechts terzijde ter sprake. Toch licht Cohen, waarschijnlijk onbedoeld, een tipje van de sluier op. Ik citeer en let op het laatste zinnetje:” Ik was al geruime tijd met Wouter Bos in gesprek. Die had me laten weten dat er een moment zou komen waarop hij wilde stoppen als partijleider . Hij dacht dat ik degene was die het moest overnemen. Als je kijkt hoe het gelopen is kan je je afvragen waarom hij dat dacht.” 

Juist ja, waarom dacht Bos dat? Het zou mooi zijn als Bos ons komt uitleggen waarom hij dat toen dacht. Het zou Bos sieren als hij en passent ook zou uitleggen waarom hij dacht dat er een moment zou komen waarop hij wilde stoppen als partijleider? Wist Bos niet dat het partijleiderschap geen gewone baan is? Partijleiderschap valt in de buitencategorie banen, die van de roeping door vaderland, partij en burgerplicht. In de PvdA zijn daar mooie voorbeelden van geweest.

Het vertrek van Bos, dat leidde tot het verval van het Nederlandse politieke midden, verdient meer aandacht van de geschiedkundigen en hun journalistieke handlangers dan het tot nu toe gekregen heeft. Wat mij betreft mogen zij zich op dit punt haasten al twijfel ik er niet aan dat de vaandelvlucht van Bos ooit geboekstaafd zal worden.