 |
| Net als indertijd Helmut Kohl, die met Gotbatsjov de Duitse eenheid tot stand bracht, wordt Angela Merkel onderschat door het Nederlandse en ook traditioneel Frans georiënteerde Belgische journaille en zijn intellectuelen. De Belgen hebben dan tenminste nog 'hun' Europese President Van Rompuy. Nederland moet het met Merkel doen. Als er een harde Euro komt dan is dat aan haar te danken. Met Duitse 'gründlichkeit' weet ze op charmante wijze vasthoudendheid te combineren met politieke soepelheid. Een gave die weinig Europese politici bezitten. |
De onlangs gehouden Eurotop heeft aangetoond dat de
politieke wil om de Eurozone en de Europese Unie te behouden ongebroken is. Dat
is de belangrijkste politieke boodschap die de financiële wereld heeft gekregen.
Europa is bereid om via compromissen verder te bouwen aan Europa en met
centrale afspraken en controle de Euro sterker te maken.
Je moet bewondering hebben voor De Duitse bereidheid om
zover mee te gaan. Immers de Duitse economie is de enige Europese economie die
na de val van de Euro zelfstandig verder zou kunnen. De Nederlandse economie
zou dan samen met de Belgische en Luxemburgse achter de rug van de Duitse
economie kunnen schuilen, zoals we voor de Euro ook al deden.
De andere Europese economieën, ook de Franse en de Engelse,
zouden na verloop van tijd in de wereld nauwelijks nog meetellen. Op den duur
zou dat tot verlies van politieke invloed leiden. Frankrijk wordt uit de VN
Veiligheidsraad gewipt. Kun je je dat voorstellen? De Engelse economie zal
verweesd raken tussen Duitslands invloed en de Amerikaanse Dollar.
Nu gaat het gevecht in de Eurozone over wat voor
soort munt de Euro zal worden. Wordt de Euro een harde munt, een afspiegeling
van de vroegere Duitse Mark? Of wordt de Euro een zachte munt, een soort
Italiaanse lire of Franse franc?
De hardheid van de Duitse mark was te danken aan de Germaanse economische discipline van Duitsland met als belangrijkste principe dat geld
eerst verdient moet worden voordat het kan worden uitgegeven. Krediet mag en
moet maar dan wel met mate en gebaseerd op economisch realistische
toekomstverwachtingen.
De zachtheid van de Italiaanse Lire en de Franse frank weerspiegelt
het Latijnse beginsel dat de economie ondergeschikt is aan de politiek en aangezien
politici overal ter wereld vaak slappe knieën hebben (zie Wilders) wordt hun munt van elastiek.
Krediet is een smeermiddel om de boel gaande te houden. Inflatie en devaluatie
het daarbij horende medicijn.
Wie gaat dit gevecht winnen? Duitsland heeft in ieder geval
het voordeel de economisch sterkste te zijn met de Europese Centrale Bank als
troef in Frankfurt. De rest van Europa kan niet verder zonder Duitsland.
Althans niet zolang zij dank zij hun economische en arbeidsdiscipline ook het
geld hebben. En Nederland, wat moet die doen? Wat het altijd gedaan heeft.
Zoveel mogelijk samen optreden met Duitsland. Dus zo lang Duitsland in Europa
gelooft, moet Nederland er ook wel in geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten