MESSEN ROND WILDERS WORDEN GESLEPEN

De messen worden opnieuw geslepen. De tegenstanders van de gedoogcoalitie menen met de val van Rutte I dat nu het moment is aangebroken om hun gelijk te kunnen halen. Zie je wel, Wilders en de PVV zijn onbetrouwbaar, roepen ze in koor. Zeker, maar wie niet in de politiek? Dit kabinet is niet het eerste dat valt vanwege de slappe knieën van een van de regeringspartners en het zal ook niet het laatste zijn.

Wat deed PvdA leider Bos met het kabinet Balkenende IV? Met nog maar een jaar te gaan, liet hij het vallen. Onbetrouwbaar heette dat bij de regeringspartij CDA. Het is maar hoe je het bekijkt. Achteraf kun je Bos verwijten dat zijn breuk met het CDA de basis heeft gelegd voor de gedoogcoalitie. Maar met wijsheid achteraf koop je in de politiek niet veel. Vraag maar aan Bos zelf die net met het rapport van de Tweede Kamer commissie De Wit om de oren is geslagen over zijn optreden tijdens de Fortis-ABN AMRO crisis

Wat ik nog gekker vind is dat deze gelijkhebbers niet zien dat de deelname van Wilders aan de regering er toe heeft geleid dat de spanningen in de PVV fractie en de partij sterk zijn toegenomen, zo sterk zelfs dat er nu sprake is van een breuk. Zou dat ook gebeurd zijn als Wilders comfortabel in de oppositiebanken zijn kiezers met populistische slogans had kunnen blijven bedienen? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Dank zij de gedoogcoalitie gaat de PVV langzaam dezelfde kant op als indertijd de LPF. Het vakkundige maar autocratische leiderschap van Wilders kan weliswaar de afgang van de PVV nog een tijd uitstellen maar uiteindelijk zal de PVV net als de LPF en TON aan intern gekrakeel, bestuurlijke miskleunen en teleurstellende resultaten ten onder gaan.

Dat zal overigens de Nederlandse politiek niet verlossen van het probleem dat een groot deel van de PVV kiezers (en ook de SP), die zich al dan niet terecht het slachtoffer voelen van veranderingen en bezuinigingen, opnieuw een spreekbuis kwijt raken. Dat zal bij hen mogelijkerwijs leiden tot grotere politieke rancune en onverschilligheid. Dat is uiteraard dan weer een slechte zaak voor de democratie. Over dat probleem hoor ik de gelijkhebbers nooit. Als ze maar gelijk hebben, dat is hun genoeg.