DEMONSTRATIE VAN WANHOOP

Het met zijn rug naar de demonstratie gekeerde standbeeld lijkt wel symbolisch te staan voor het gebrek aan belangstelling in Europa en vooral het Europese publiek.

Zelden heb ik zo een treurige demonstratie gezien als vandaag, maandag 2 maart op het Luxemburgplein voor het Europees Parlement in Brussel. Een kleine groep voornamelijk ouderen stonden met foto's en protestborden kouwelijk te luisteren naar een spreker. Dichterbij gekomen, zag ik dat het groepje demonstreerde voor het Syriac Military Council. Dat zei me nog niks dus zocht ik naar het gebruikelijke pamflet met enige uitleg, maar dat was er niet.

De demonstrerende vrouwen lijken de wanhoop nabij.

Een man vertelde aan mijn collega-vriend dat de demonstratie vooral bedoeld was om bij de Europese Unie aan te dringen op wapens voor de strijd in Syrië. Een hachelijke zaak want wat je vandaag levert aan de ene groep kan morgen de buit van een andere groep zijn. De tragiek van de Syrische oppositie is, zoals in veel Arabische landen, dat men onderling verdeeld is en elkaar dan ook nog eens letterlijk op dood en leven bestrijdt.

Ik heb het maar niet gevraagd maar de man op de foto lijkt veel op hem. Het zou zijn broer kunnen zijn. De datum op het bord is 25 februari 2015. Zou hij recent gesneuveld zijn? Aan de gezichten te zien wel.

Vanwaar die verdeeldheid? Dat is van hieruit moeilijk te begrijpen. Je mag toch aannemen dat in een strijd tegen een dictatuur als die van de Syrische president Assad, de democraten op zijn minst met elkaar zouden samenwerken om een of andere democratische vorm van bestuur te vestigen in het land. Als dat eenmaal gebeurd is, kun je daarna altijd nog democratisch verdeeld zijn – maar dan vreedzaam – over hoe het land bestuurd moet worden.

Dit vond ik op internet over Khabour: "LATEST UPDATE (at 4:30 pm, 26.02.2015): PRESS RELEASE of the Syriac Military Council

The Khabour region in the Al-Jazeera Canton is exposed to continuous military attacks by the ISIS terrorist organization. Since the beginning of February, ISIS has been conducting their persecution and attacks on the villages and areas of the Syriac people and rest of the region’s minorities."

Maar zo ver zijn de opposanten van Assad nog niet. Het is treurig om dat te moeten vaststellen. Ik vrees dat het bloed vergieten daarom nog lang zal duren en dat de kampen van de Syrische vluchtelingen straks net zo permanent worden als die van de Palestijnen. Er is een Arabisch onvermogen om op basis van democratische stelregels samen te werken. Hoe dat komt? Ik weet te weinig van de Arabische wereld om daar iets over te zeggen, maar treurig is het wel.