STERVENSUUR

STERVENSUUR

Laat mij vredig neer dwarrelen

frivool dansend in de late zon

op weg naar mijn einde,

gekleed in kleurige herfsttooi

van vlammend rood, geel en bruin.

Laat de wind mij zacht neer vleien

op de zwarte rulle aarde

onder de kroon van de boom

die mij gedragen heeft 

tot aan mijn einde.

π

STERVENSUUR (kritisch conceptueel gedicht)

Zacatecas, Mexico 2007 

STERVENSUUR (kritisch conceptueel gedicht)

Ik kijk naar de horizon,

naar de lucht met wolken.

Ik kijk naar de zon,

de maan en de sterren,

de vogels, de paarden en koeien

de fazanten, eekhoorns en konijnen,

de bloemen en de bomen.

En ik vraag wanneer ik sterven kan?

Als het gras gemaaid is

en de bomen gesnoeid?

Als de hypotheek is afbetaald

en het huis op orde?

Als ik naar de kapper ben geweest

en mijn fiets gepoetst?

Als ik met vrienden en buren op stap ben geweest

en met mijn vrouw naar bed?

Kan ik dan sterven?

Londerzeel, 9 oktober 2014