BART DE WEVER, VLAAMS NATIONALIST VAN EUROPESE ALLURE

 

De Belgische Premier Bart de Wever (in lichtblauw pak) naast de Belgische Koning Filip met zijn gehele kabinet. Zijn regering wordt wel de Arizona regering genoemd omdat de kleuren van de deelnemende partijen overeenkomen met die van Arizona: Naast zijn partij de Vlaams nationalistische N-VA bestaat de coalitie uit de sociaaldemocratische partij Vooruit, de Franstalige liberale partij MR, de Vlaamse christendemocratische CD&V  en Les Engagés.

Sinds ik in België heb gewoond, volg ik het reilen en zeilen van de huidige Belgische premier Bart de Wever en zijn Vlaams nationalistische conservatieve partij met grote belangstelling. 

Van meet af aan was duidelijk dat we hier in tegenstelling tot onze eigen nationalist Geert Wilders te maken hadden met een man met visie met omschreven en afgelijnde politieke doelstellingen voor zijn landsdeel Vlaanderen maar ook voor de Belgische Federatie.

Hij beschikt over politiek geduld. Hij ziet en erkent de nuance in de politiek wat logisch is in een land waar je te maken hebt met tegengestelde belangen op veel vlakken. 

Hij is subtiel en zijn scherp tegelijk in zijn politieke optreden ondanks dat hij felle en soms doortrapte tegenstand heeft van de extreem Vlaams nationalistische partij Vlaams Belang. Hoewel die partij telkens de grootste dreigt te worden, laat hij er zich niet tot populisme of opportunisme verleiden.

Onlangs heeft hij in de Rode Hoed in Amsterdam de zeventiende HJ Schoo lezing gegeven zo lees ik in het magazine EW. Misschien dat de volgende lezing in Antwerpen kan worden gehouden, de stad waar mede de wortels liggen van Amsterdam. 

Het zou meteen een ondersteuning betekenen van het pleidooi van De Wever om de Benelux nieuw leven in te blazen, niet uit nostalgische of romantische overwegingen maar als een omschreven politiek doel.

De Wever stelt voor om van de Benelux het kloppend hart van de EU te maken door sneller en dieper te integreren dan de EU zelf. Hij noemt dan met name migratie, interne markt en strategische autonomie. Op die vlakken zijn we, of willen of niet, al innig verbonden zodat het van nalatigheid zou getuigen om het niet te doen.

Hij wil een streng migratiebeleid. Zo streng dat al degenen die de EU zonder toelating fysiek betreden nooit meer het burgerschap van een EU land kunnen verkrijgen. Ook is betere samenwerking nodig tussen de EU-lidstaten op het gebied van justitie, veiligheid en sociale fraude.

Genoeg om mee aan de slag te gaan dus. Maar ik vrees dat zijn pleidooi aan dovemansoren is gericht. Haagse politici kunnen en willen België en dus ook Vlaanderen niet zien als een politieke werkelijkheid van betekenis van Nederland.

Naar de oorzaak kan ik alleen maar raden. Is het arrogantie ingebakken in onze van oorsprong protestantse republiek, België is als het ware en soort generaliteitsland, is het de waan van een voormalige “grootmacht” die zich nog steeds als zodanig ziet? Is het de angst voor de concurrentie uit Antwerpen en Brussel?  Het zal van alles wat zijn met als resultaat geen echte politieke samenwerking.