In de jaren tachtig van de vorige eeuw houdt de SP in Oss houdt nog vast aan de klassenstrijd. Voor een klassenstrijd heb je arbeiders nodig en dus probeert de SP die uit alle macht te mobiliseren met name bij de exportslachterijen en de tapijtindustrie. Ondanks de economische crisis met zijn reorganisaties, fusies en soms massa ontslagen lukt dat niet echt.
De arbeiders zijn de negentiende en vroeg twintigste eeuwse toestanden ontstegen dankzij allerlei voorzieningen en maatregelen van overheidswege. De vakbonden hebben hun werk gedaan tezamen met de politieke partijen.
De SP activisten geven niet op want wie weet worden de arbeiders straks toch weer de klos van de economische crisis. “Bij Zwan-Hartog is geprobeerd om de arbeiders tot actie te bewegen maar volgens het maandverslag van afdeling Oss 2 van de SP hebben de oudere arbeiders er weinig trek in. Ze hopen met een mooie afvloeiingsregeling weg te kunnen bij het bedrijf, waar ze toch al jaren zonder plezier werken. En de jongeren tonen weinig actiebereidheid omdat ze ervan uitgaan dat niet zij, maar de gastarbeiders en het kantoorpersoneel eruit zal vliegen.” ( blz. 220, Het Geheim van Oss)
Dankzij de uitgebreide activiteiten en goede contacten in de wijken van Oss weet de partij wat er zich afspeelt tussen de arbeidersgezinnen en die van de gastarbeiders. Enerzijds maken gastarbeiders deel uit van de arbeidersklasse.
“De gastarbeiders zijn door de Nederlandse kapitalisten tijdelijk naar ons land gehaald als goedkope arbeidskracht. Aan de immigranten werd echter niet duidelijk gemaakt dat hun verblijf bedoeld was als tijdelijk. De onzekerheid over hun positie leidt tot spanningen met de autochtone Nederlandse arbeiders. Deze spanningen verdelen de arbeidersklasse en spelen de kapitalisten dus in de kaart.” (Gastarbeid en kapitaal, een brochure van de SP 1983)
 |
| Demonstrerende Turkse gastarbeider tijdens de staking bij Thomassen & Drijver in Oss in 1977. (Foto: Petrus) |
Anderzijds komen ze klem te zitten tussen de dominante Nederlandse cultuur en hun eigen culturele waarden en gewoontes.
“Aan de ene kant begrijpen zij de zeden en gewoonten van de Nederlanders niet, en aan de andere kant hebben zij te maken met Nederlanders die hen totaal tegenstrijdig beoordelen. Er zijn Nederlanders die hun kultuur achterlijk en soms wreed vinden, hen de schuld geven van de werkloosheid. Maar er zijn ook Nederlanders die hun doen en laten een verrijking van onze kultuur vinden.” (Gastarbeid en Kapitaal, SP Brochure 1983)
De SP ziet als enige partij de problemen in de volkswijken in Oss tussen de Nederlandse arbeiders en de gastarbeiders uit Turkije en Marokko waardoor in de
arbeiderswijken in Oss spanningen dreigen te ontstaan tussen de beide groepen. De SP is de enige partij die het verschil in cultuur als spanningsbron durft te benoemen waarbij ze het ook nog waagt de Islam als basis voor de Turkse en Marokkaanse cultuur durft te benoemen.
Om aan die spanningen een einde te maken, stelt de partij voor om de immigranten voor de keus te stellen: óf Nederlander worden en naturaliseren, óf islamiet blijven en teruggaan naar het thuisland. Wie vertrekt – op basis van strikte vrijwilligheid – krijgt pakweg een ton mee zodat hij of zij in het thuisland een nieuwe toekomst op kan bouwen. Zowel de vertrekkers als de blijvers moeten intensief door inburgeringscursussen worden ingewerkt in de cultuur van respectievelijk het thuisland of Nederland. De SP denkt aan een termijn van twee jaar voor de periode waarin de gastarbeiders hun keuze zouden moeten maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten