 |
| Links de Rijksdagbrand. Die vond plaats op 27 februari 1933. Rechts het Crocus centrum waar de concertaanslag plaatsvond op 22 maart j.l. |
De manier waarop Putjinski omgaat met de concert aanslag in Moskou doet denken aan hoe Hitler omging met de Rijksdagbrand.
De Rijksdagbrand was een brand op 27 februari 1933, waarbij het Duitse Rijksdaggebouw (parlementsgebouw) in Berlijn grotendeels uitbrandde. De Nederlandse communist Marinus van der Lubbe werd als dader opgepakt, vervolgd en geëxecuteerd, maar er is onder historici nog steeds discussie of hij de brand wel daadwerkelijk heeft gesticht, en als dit zo was, of hij alleen handelde of hierbij is geholpen.”
De brand in de Rijksdag werd door Hitler, die net aan de macht was gekomen, aangegrepen om af te rekenen met de oppositie in het parlement.
“Hitler vaardigde naar aanleiding van de brand noodwetgeving uit die hem uitgebreide bevoegdheden gaf "om de orde te herstellen". Door de Reichstagsbrandverordnung en het Ermächtigungsgesetz werden de bevoegdheden van de Rijksdag drastisch teruggebracht. Dit was de eerste stap naar persoonlijke dictatuur. Door zijn uitgebreide bevoegdheden kon Hitler de communisten de schuld van de brand in de schoenen schuiven en kopstukken gevangen laten zetten of anderszins laten intimideren. De KPD kon hierdoor geen effectieve campagne meer voeren. Veel Duitsers slikten bovendien de theorie dat de brand een communistische actie was voor zoete koek en stemden op de nazi’s.”
Putjisnki probeert de aanslag in de schoenen van Oekraïne te schuiven. Met deze misleiding probeert hij niet alleen Oekraïne als een misdadig nazi-land of zoiets af te schilderen maar tevens ook de zwijgende oppositie uit te schakelen zoals die te zien was bij de begrafenis van oppositieleider Navalny en bij het verzamelen van handtekeningen door de enig anti-oorlog presidentskandidaat Boris Nadezjdin.
Wie zich nu nog tegen de oorlog keert, steunt de Moskouse aanslag, is nu de boodschap van Putjinski. Waar of niet waar, is niet ter zake. Het is een door Putjinski, de FSB, het ministerie van Buitenlandse Zaken, Voorzitter van de Veiligheidsraad Medvedev enz. geschapen politieke waarheid. Die politieke waarheid valt niet te betwisten, tenzij je de gevangenis in wil of erger.
Stel je voor dat dadelijk de zo gevreesde algehele mobilisatie gaat plaatsvinden om het Russische leger te verversen en verder uit te bouwen. Wie durft zich nog verzetten? De kans is groot dat je dan beschuldigd wordt van steun aan de terroristen van de aanslag in Moskou.
Opnieuw maakt Putjinski van een pertinente leugen een onontkoombare politieke waarheid. De Russen zelf daar zelf een einde aan moeten maken, willen ze niet voor altijd en eeuwig onderworpen zijn aan de grillen van een dictator.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten