In mijn onnozelheid, ik ben ook maar een gewone kiezer, had ik gedacht en gehoopt dat Pieter Omtzigt met zijn nieuwe partij twee zaken voor elkaar zou kunnen brengen die in de Nederlandse politiek dringend zijn.
De eerste is dat hij, komend uit een degelijke middenpartij, een politiek brug zou kunnen slaan naar Wilders of zoals anderen zeggen naar extreem rechts, waarmee ze bedoelen dat die eigenlijk niet in de politiek thuishoort, waar je natuurlijk niks mee opschiet.
Er hebben anderhalf miljoen kiezers op Wilders gestemd en die kun je niet voor eeuwig het bos insturen. Dat ondermijnt het vertrouwen van teveel kiezers in 's lands bestuur en welzijn. Het is daarom tijd om Wilders medeverantwoordelijk te maken voor het wel en wee van het vaderland.
Omtzigt en zijn partij blijken niet geschikt om die brug te slaan. Hij heeft geen strategische visie op politiek maar een boekhouders-visie. Hij is een Dorknoper die leeft van regels en folianten, van stukken en papieren en dan liefst zo gedetailleerd mogelijk. Met zo een kijk op politiek kun je geen coalitie maken en een land besturen.
Uit de eerste mislukking volgt de tweede. Omtzigt moest naar mijn idee meteen ook toezicht houden op Wilders zodat hij niet te ver uit de democratische bandbreedte en onze nationale belangen springt. Ik besef nu dat ook deze politiek strategische opvatting teveel gevraagd is van hem.
Ik vermoed dat Omtzigt besmet is met het typisch Hollandse principiële moralisme dat erop neerkomt dat de anderen eerst moeten voldoen aan jouw politieke waarden en normen voordat je je handen aan hen vuil wilt maken. Dat soort moralisme werkt niet in een pluriform coalitieland.
Een kleingeestige Piet Omtzigt is op zich niet erg, velen zijn hem voorgegaan, maar Nederland heeft wel dringend politiek leiders met meer visie nodig dan stukken die niet op tijd op tafel liggen. We zijn op zoek naar politieke leiders met politiek strategisch inzicht liefst gekoppeld aan bestuurlijk inzicht en sociale betrokkenheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten