15. VOER VOOR POLITICOLOGEN. PIETER EN HET TORENTJE

Pieter Omtzigt in het Torentje

Het zou wel eens kunnen dat met het terugdringen van de rol van de koning bij formaties van regeringen, de behoefte in het land groter is geworden om een soort van president te hebben ook al mag hij staatsrechtelijk zo niet heten en heeft hij er ook de macht niet voor.

Feit is dat Rutte zich voor het oog van de burger heeft ontwikkeld tot zo een soort president. Ik denk zelfs dat veel, misschien wel de meeste burgers niet eens beseffen dat hij geen president is en geen presidentiële macht heeft.

Pieter Omtzigt heeft tijdens deze verkiezingen getracht het punt op de agenda te zetten. Herhaaldelijk gevraagd of hij Eerste Minister wil worden, dat heet voor het Torentje gaan, benadrukte hij voortdurend dat in Nederland als parlementaire democratie alle macht in het parlement ligt, d.w.z. in de Eerste en de Tweede Kamer.

Zijn afwijzing om zich kandidaat te stellen voor het Torentje onder verwijzing naar het staatsrecht en de parlementaire democratie werd hem in de verkiezingscampagne kwalijk genomen. Hij schiep geen duidelijkheid, heette het bij onze op scherp staande journalisten en zijn tegenstanders en dat werkte in het nadeel van de gepeilde zetels voor zijn partij.

Er gaat van kiezers en vooral media de druk uit om je kandidaat te stellen voor het Torentje terwijl we geen presidentieel systeem hebben. Blijkbaar is er behoefte aan een politiek leider met een gezicht want dan weet je waar je aan toe bent. Die moet dan wel in het Torentje zitten. Een politiek leider in de Tweede Kamer is slappe hap. Het volk roept om een leider! Aldus kwam Omtzigt er niet onderuit om alsnog te verklaren voor het Torentje te gaan.  

De vraag is of de idee dat de Tweede Kamer het centrum van de macht is en niet het Torentje nog te handhaven is. Zal straks niet weer het Torentje alle macht hebben ten koste van een gedisciplineerde Tweede Kamer? Dat zou zo maar eens kunnen. Het is immers de wil van het volk.