7. AMERICA LATINA. POLITIEK EN LANDHERVORMINGEN

 

De Venezolaanse kleine boer en ooit verzetsman tegen de dictatuur van generaal Pérez Jiménez is als algemeen secretaris van de Latijns Amerikaanse Federatie van Boeren FCL het gezicht van de boerenbeweging van CLAT. (foto CLAT Nieuws, februari/maart 1973, 4e jaargang /no.2)

Dat werk bij CLAT Nederland voor een deel politiek werk is, heb ik onvoldoende beseft. Ik ben geen politiek onbeschreven blad, indertijd bij Philips was ik dat nog wel, op de universiteit niet meer.

Daar begon met de oorlog in Vietnam mijn actieve politieke belangstelling, zeg maar politiek activisme. Ik voelde mij genoodzaakt om me te verdiepen in het hoe en waarom van die oorlog.

Daarop volgt dan het typische studentenprotest dat gepaard gaat met veel vergaderingen. Politiek activisme op de universiteit is vooral vergaderen. Zonder vergaderingen geen politiek. Het zijn leerzame vingeroefeningen, niet helemaal vrijblijvend maar zonder directe verantwoordelijkheid.

Bij CLAT Nederland is de politiek minder vrijblijvend, minder academisch. Het is persoonlijker omdat je met mensen verbonden bent hier in Nederland en daarginds in Latijns Amerika en om hen  daarginds is het te doen.

Bij CLAT Nederland leiden vergaderingen tot besluiten die de koers van de vereniging bepalen en wat je met je club kunt doen voor de mensen ginds in Latijns Amerika. Een verantwoordelijkheid die nieuw voor me is maar toch ook weer niet helemaal onbekend. 

Bij de verkenners van de Don Bosco parochie vergaderden we als patrouilleleiders met de staf over het wel een wee van onze troep zoals de aanschaf van spullen zoals bijvoorbeeld tenten en spitritusbranders (onnodig voor een echte verkenner), acties om geld in het laatje te krijgen enz. 

Eigenlijk doen we dat bij CLAT Nederland dat ook maar dan met politiek er bij. Dat is niet altijd gemakkelijk zo ervaar ik zelf meteen na mijn stage in Colombia. Terug in Nederland maak ik tijdens een bezetting van de aula van de Universiteit van Nijmegen voor het behoud van het Derde Wereld Centrum, kennis met Leon W. , het gezicht van de toen nog mij onbekende Aktie Colombia. 

Leon W. en ik willen hetzelfde, armoede en sociaal onrecht bestrijden in Colombia,  maar de weg waarlangs blijkt verschillend. De weg van Aktie Colombia loopt via de boerenbond ANUC en de politieke partij ANAPO. De ANUC is mij zo goed als onbekend. In de ANAPO heb ik geen vertrouwen vanwege het verleden van de politieke leiders.

Bij CLAT Nederland leer ik dat er binnen de boerenbond ANUC verschil van mening is over de weg die gevolgd moet worden om de arme, landloze boeren recht te doen. Voor de een zijn landbezettingen door landloze boeren het begin van een desnoods gewelddadige revolutie voor de ander een uiting van radeloosheid als gevolg van armoede en onderdrukking.

Voor de een zijn de landbezettingen de opmaak naar de revolutie, de socialistische of anti - kapitalistische revolutie, voor de ander dreigt dit opnieuw geweld naar het platteland te brengen, terwijl het oude geweld nog maar net gedaan is. 

Het oude geweld heeft tientallen jaren geduurd en naar schatting tussen de 150.000 en 300.000 slachtoffers gemaakt waarvan de meesten, zoals altijd landloze boeren en hun gezinnen waren. Twee miljoen van hen zijn voor het geweld gevlucht en terecht gekomen in de krottenwijken rond de grote steden. Dat wil de bij CLAT aangesloten Colombiaanse boerenbond met alle begrip voor de landbezettingen en de noodzaak van landhervormingen hoe dan ook voorkomen.

Aktie Colombia daarentegen gelooft wel in de revolutionaire weg. Dat verschil van inzicht leidt ook in Nederland tot meningsverschillen, voor sommigen is dat moeilijk te begrijpen maar de werkelijkheid in Colombia is nu eenmaal niet anders.