 |
| petrus nelissen, Sombere Vooruitzichten, acrylverf op papier (2016) |
Van nature een optimist zijnde, zou ik liever schrijven over de glorieuze toekomstig die ons staat te wachten. Geen klimaatverandering meer dankzij vermindering van de CO2 uitstoot, iedereen aan de warmtepomp in een goed geïsoleerde woning en een elektrische auto voor de deur.
Helaas. De klimaatverandering gaat door, met of zonder CO2. De energietransitie maakt ons armer, armer dan we nu denken. Verlies aan arbeidsplaatsen als gevolg van de teloorgang van industrie, overbelaste stroomnetwerken en dure auto’s.
Het zal wel aan mijn leeftijd liggen, ik ben van halverwege vorige eeuw, maar ik voorzie onheil van ongecontroleerde migratie (elk jaar een stad erbij), de teloorgang van het platteland bij gebrek aan boeren, te weinig woningen, ondermaats onderwijs, toenemende polarisatie met als gevolg een politiek instabiel land.
Heb ik voor deze zorgen een oplossing? Misschien een einde maken aan het fanatieke klimaatbeleid? De klimaattafels van tafel. Aanpassen aan de voorshands geringe opwarming op basis van betrouwbare voorspellingen in plaats van verre toekomstverwachtingen. De grafiek naast de blog laat zien dat sinds 1979 de temperatuur anomalie niet boven de 1,3° C uitkomt ondanks toenemende CO2.
De elektrificatie zal tegen de grenzen van natuurwetten aanlopen en dus vanzelf stoppen.
De migratie is een politiek probleem. Het hangt er dus maar vanaf op welke partij we stemmen.
Natuurbehoud loopt vanzelf tegen de grenzen van ruimte en voorzieningen aan. Te hopen is dat ondertussen niet teveel boeren weggesaneerd zijn (en vissers) want die kennis en ervaring ben je voorgoed kwijt.
De woningbouw moet bevrijd worden uit het corset van overheidsregels en bemoeienissen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan want de politiek in Nederland wil altijd graag en overal een vinger in de pap hebben.
We hebben een nieuw soort politici nodig maar dat is onmogelijk. Een volk krijgt nu eenmaal de leiders die het verdient.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten