 |
| "Dalí gezien op zijn rug terwijl hij de rug van Gala schildert. Vereeuwigd door zes virtuele hoornvliezen voorlopig weerspiegeld door zes echte spiegels. stereoscopisch werk", olie op doek, elk deel meet 60x60 cm, niet gesigneerd en niet gedateerd. Te zien in het Dali Museum in Figueras, Spanje. Foto: Fundació Gala-Salvador Dali Figueras. |
Hoe het liefdesleven van Gala en Dali in elkaar zat is natuurlijk voer voor geruchten, roddel en speculaties. Dit is wat erover staat geschreven op de webpagina die aan haar is gewijd.
"Sinds 1929 woonden de twee samen en in 1934 huwden ze voor de wet. In 1958 werd hun kerkelijk huwelijk te Montrejic ingezegend. Dit huwelijk was niet erg seksueel gericht, aangezien Dalí bekendstond om zijn fobie voor vrouwelijke genitaliën. Dalí was dan ook zeer waarschijnlijk nog maagd toen hij Gala in 1929 ontmoette. Nog voordat Dalí en Gala elkaar ontmoetten had hij een sterke vriendschap met de homoseksuele dichter Federico García Lorca, die tweemaal vergeefs seksueel contact zocht met Dali. Hun vriendschap eindigde nadat de film Un chien andalou van Luis Buñuel en Dalí uitkwam. García Lorca beschouwde deze film als een persoonlijke aanval op hem. …Hoewel Gala als Dalí's muze gold, bleef zij tevens omgaan met haar ex-echtgenoot en had veelvuldig affaires met vaak jonge minnaars die zij overlaadde met cadeaus. Op veel van de schilderijen van Dalí vindt men Gala terug, bijvoorbeeld Portrait of Galerina, Galatea of the Spheres en The Madonna of Port Lligat. In die tijd was Gala niet alleen zijn muze, maar ook compagnon, business manager en publicist. Gala en Dalí brachten de periode van de Tweede Wereldoorlog door in New York."
Op dit punt gekomen vinden we aansluiting bij de roman van Dali die immers werd geschreven in de tijd dat hij samen met Gala in zelf gekozen ballingschap in de VS woonde. (1940-1955) De roman verscheen tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog (1944) in een beperkte oplage en “leidde tot 1973 een vrijwel verborgen leven”, aldus de achterflap.
Dali schrijft in zijn opdracht aan Gala dat ze voortdurend aan zijn zijde was toen hij de roman schreef en dat “ze de goede fee van zijn evenwicht was die de salamanders van zijn twijfels uitbande en de leeuwen van zijn zekerheden kracht gaf…Voor Gala, die mij door haar zielenadel heeft geïnspireerd en heeft gediend als een spiegel, waarin de zuiverste meetkundigheden van de esthetica van de emoties die mijn werk heeft geleid, werd weerkaatst.” Aldus door Dali opgeschreven als voorwoord bij zijn enige roman ‘Verborgen Gezichten’.
Dali laat er met bovenstaande woorden geen twijfel over bestaan dat Gala hem begeleidde bij zijn onzekerheden waar elke kunstenaar onder gebukt gaat, hoe goed hij ook is. Zij is ook een inspiratiebron voor hem en dat is precies wat een muze tot een muze maakt. Tot slot was ze, zo begrijp ik uit zijn woorden, ook zijn beste criticus en ook dat is voor elke kunstenaar belangrijk.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten