Het geval Putinski vind je aardig beschreven in het gemakkelijk te lezen boekje “We moeten het even over Poetin hebben”, Prometeus uitgave, Amsterdam 2022. In 156 pagina’s grote letters vertelt Galeotti (1965) wetenswaardigheden over het doen en laten van Putinski als ook over de hem omringende hofhouding die een vergelijking met een maffia familie kan doorstaan.
Galeotti werkt bij het Instituut voor Internationale Betrekkingen in Praag en is verbonden aan het Nederlandse platform Raam op Rusland. Uit het boekje blijkt dat hij op verscheidene niveau’s contacten heeft met personen die op de een of andere manier een inkijkje hebben in het Kremlin, het centrum van de macht.
Natuurlijk kan ook hij niet achterhalen wat Putinski's plannen nu precies zijn met zijn oorlog in Oekraïne. Dat is een tactisch en strategisch geheim van de Grote Baas zelf waar zelfs zijn meeste naaste medewerkers hoogst waarschijnlijk geen weet van hebben. In zijn bijna bovennatuurlijke positie als Tsaar Dictator van Rusland kan hij niemand vertrouwen zelfs zijn eigen familie niet en dus zeker zijn maffiafamilie niet.
Onder dergelijke omstandigheden leven en werken vormt op den duur elke man en dus ook Putinski. Een van zijn tolken zei over hem dat “hij er emotieloos uitziet, alsof niets hem werkelijk raakt, alsof hij zich nauwelijks bewust is wat er om hem heen gebeurt. Alsof hij weinig aandacht aan deze mensen besteedt. Alsof hij versleten is … Hij is geïsoleerd, zit in een val.” (blz. 145) . Of hij daar uit wil komen, weet niemand al zijn er geruchten dat hij een opvolger aan het zoeken is, vermoedelijk een kopie van hemzelf.
Rusland is geen supermacht zoals de VS, geen grote mogendheid en zelfs geen mogendheid zoals Duitsland, Frankrijk of Engeland. Economisch en cultureel gezien is Rusland een derde Wereldland met Moskou als waterhoofd. Putinski denkt daar anders over. Hij vindt dat Rusland wel degelijk een grote mogendheid is maar dan wel volgens zijn negentiende eeuwse opvattingen, dat wil zeggen dat ze moet beschikken over een invloedssfeer, bufferstaten en juwelen in de kroon.
“Toen Poetin bijvoorbeeld Oekraïne en Georgië strafte voor hun vermetelheid dichter in de buurt van het Westen te komen, deed hij dit minder om praktische redenen en meer omdat hij niet kon verdragen ze ‘verloren’ te zien gaan.” (blz. 67) Daarom voert Putinski ook geen oorlog tegen Oekraïne, je kunt geen oorlog tegen je eigen land voeren, wel een burgeroorlog maar dat is het ook niet. Misschien een halve burgeroorlog?
Dat hij spreekt van een “speciale militaire operatie” wijst erop dat hij wel degelijk beseft dat het een geen gewone oorlog is. Het lijkt op onze oorlog tegen de rebellen in Nederlands Indië na de Tweede Wereldoorlog. Dat mocht ook geen oorlog heten maar "politionele acties" bedoeld om de oude orde van voor de Tweede Wereldoorlog te herstellen. Daar lijkt de speciale militaire operatie van Putinski ook op. Hij wil de oude Russische orde herstellen, die van de Sovjet tijd en ervoor.
Ik denk niet dat hem dat gaat lukken net zo min als onze politionele acties in Nederlands Indië ook maar enige kans van slagen hadden. Je kunt de oude orde niet restaureren. Niet alleen ben jezelf veranderd, maar vooral de ander is veranderd, de hele wereld is veranderd en daar heeft Putinski geen rekening mee gehouden. Deze misrekening zal helaas veel levens, bloed, tranen en geld kosten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten