DE NOODZAAK VAN MASSAPRODUCTIE IN LANDBOUW EN VEETEELT

 

Zonder industrialisering van de bananenproductie zouden wij hier in Europa zelden bananen kunnen kopen. De industrialisering van de bananenproductie in aan het begin van deze eeuw in veel Latijns Amerikaanse landen op gang gebracht door van oorsprong Noord Amerikaanse bedrijven. deze foto is gemaakt in Costa Rica op een plantage van Chiquita waar toen een staking plaatsvond. Het lage lonen beleid van bedrijven als Chiquita leidde tot algemene onvrede onder de werknemers en de plaatselijke bevolking. Over het algemeen zijn multinationale ondernemingen het symbool geworden van wereldwijde massaproductie maar ook uitbuiting.

Er wordt in Nederland nogal eens opgeroepen om anders te gaan landbouwen. We zijn te grootschalig bezig dus is kleinschaligheid het motto. We hokken de dieren teveel op en dus moet ze een vrijere uitloop krijgen. Er zijn radicale oproepen zoals minder of zelfs helemaal geen vlees meer te eten want veeteelt legt sowieso teveel beslag op land, produceert teveel stikstof en heeft een hoge CO2 afdruk.

In mijn ogen zijn dit allemaal wanhopig pogingen om de industrialisatie van de landbouw af te blazen want dat is “het systeem” waarin we verzeild zijn geraakt en niet alleen in de landbouw maar in elke vorm van productie waar massa bij komt kijken en waar is dat niet het geval? Zonder massaproductie geen democratisering van de consumptie. Wie een einde wil maken aan de massa productie kiest inderdaad voor een ander systeem, een systeem van weinig of geen productie en dat betekent productie voor de happy few.

Massaproductie maakt dat een product per eenheid goedkoper wordt en dus bereikbaar voor veel mensen. Totdat Ford de lopende band productie van zijn T-Ford uitvond was de auto een product voor de happy few. Hetzelfde geldt voor Kodak. Toen hij de idee kreeg om kant en klaar camera’s aan te bieden werd massa productie mogelijk en dat maakte de camera goedkoop zodat veel meer mensen zelf foto’s konden gaan maken.

Massaproductie is de oplossing voor democratisering van de consumptie of het nu om auto’s gaat, gebraden kippen, mobiele telefoons of computers en die trend zet zich nog steeds door. De democratisering van het onderwijs is alleen mogelijk door het voor massa consumptie geschikt te maken. Onderwijs voor enkelingen is veel te duur. Bovendien hebben we ook veel artsen, chirurgen enz. nodig want ook in de gezondheidszorg is de massaconsumptie doorgedrongen.

De oplossing voor de stijgende kosten in de zorg net wordt net als in de autoproductie gezocht in nieuwe vormen van massaproductie door automatisering en robotisering. De democratisering van het onderwijs, lees het toegankelijk maken voor de massa, begon met schaalvergroting, scholen werden leerfabrieken. Daar overheen komt nu de digitalisering.

Neem de massaproductie weg en de producten worden duur, te duur voor de massa. In Derde Wereld landen heerst geen armoede omdat mensen er te lui zouden zijn om te werken maar omdat men nog niet in staat is om massaproductie te leveren. Het platteland is er nog te weinig geïndustrialiseerd zodat veel voedingswaren te duur zijn.

Socialistische experimenten gaan altijd mis omdat men geen oog heeft voor massaproductie en waar men dit wel heeft, blijkt dat veel moeilijker te zijn dan men denkt. Niet voor niks is een land als de VS een van machtigste landen. Het was het eerste land in de wereld dat massaproductie organiseerde, van autofabriek tot supermarkt. De VS hebben op dit punt nog steeds een grote voorsprong in de wereld.

Als Nederland de massaproductie in landbouw en veeteelt aan banden gaat leggen, zullen straks veel producten voor de gewone man te duur worden. Ik neem aan dat niemand naar zo een situatie terug wil.