50. HET BELOOFDE LAND. DE MAGDALENA

 

Humberto koelt zijn warm gelopen voeten in het ijskoude bergwater van de Magdalena. Dora test liever eerst met haar handen hoe koud het water eigenlijk is.

Daar lopen we dan. De zon is heet en de lucht vochtig. Tropische omstandigheden en dan moeten we ook nog naar boven met onze bepakking. Oscar draagt de grote tent. Wij de rest. Dora en Cielo dragen om beurten een rugzak met hun persoonlijke spullen. De weg blijft maar stijgen en ligt bezaaid met stenen. Dat maakt het extra vermoeiend. Er komt maar geen eind aan de weg. Van welgemoed verandert onze stemming in moedeloos.

Dora raakt stilaan vermoeid en kan nauwelijks meer lopen. Haar voeten doen zeer. Tijdens de afdaling naar de rivier begint ze te huilen van pijn en vermoeidheid, maar ze zet door. Zo ken ik haar. Ze is taai, nooit iets teveel en altijd doorzetten. Dat heeft ze van haar vader. Die was ook zo, zijn leven lang tot aan zijn dood. Nooit één klacht gehoord. Ik hoop van ganser harte dat we er gauw zijn. 

Nog eerder dan ik dacht kunnen we aan de afdeling naar de rivier beginnen. Dat is geen sinecure. Afdalen is moeilijker dan stijgen. Half struikelend over stenen en keien glijden we naar beneden. Met veel inspanning blijven we overeind. Daar vallen we uitgeput neer. 

Terwijl ik uitgestrekt aan de oever van de Magdalena lig, bedenk ik dat je om guerrillero te worden wel gek moet zijn. Bepakt en gezakt met ook nog een stoer geweer op je schouders door woud en bergen sluipen achtervolgd door de vijand, dat moet gekkenwerk zijn. Een normaal mens houdt dat nooit lang vol op straffe van of ergens dood neer te vallen of door te draaien zoals je in oorlogsfilms wel eens ziet.

Je moet fanatiek zijn om te denken dat je met zulke acties het volk kunt bevrijden zoals de tijdgeest beweert. Maar ik denk dat ik toch liever een vreedzame kaaskop ben die liever naar een stembureau fietst dan jarenlang door een woud te struinen. Met vakantie zoals nu kan nog wel maar ook dan moet het niet te lang duren. Er is niks zo fijn als gewoon naar de WC te kunnen, lekker te douchen en daarna een ontbijt.

Oscar en ik zijn na even rusten weer fit genoeg om een geschikt plekje te zoeken om de tent op te zetten en een vuurtje aan te leggen. Veel plek is er niet. De Magdalena is hier een snel stromende beek die zich in miljoenen jaren of daaromtrent (wat is tijd eigenlijk voor moeder Natuur?) zich met kracht door de rotsen heen heeft gesneden als een scherp mes door boter. We zijn nu dicht bij het smalste stuk van de rivier, nog geen twee meter breed. Daar zoekt het water zich krachtig, sierlijk en snel een weg naar beneden. 

Alles om ons heen druipt van het vocht. De temperatuur is goed, niet te koud en niet te warm. Het hout is zo vochtig dat we de grootste moeite hebben een vuur te maken. We zijn toe aan warm eten. Vandaag wordt het aardappelsoep , rijst, yuca en opnieuw platanos verwerkt tot patacones. Vanwege het vochtige hout, wordt het moeizaam koken en bakken. 

Plotseling als uit het niks, de schemer is al begonnen, staat een oudere inheemse vrouw achter ons. Ze houdt ons een plastic zak met sinaasappels voor, een stuk of veertig vers van de boom geplukt. Niet van die mooie oranje ronde maar groen met hier en dara een vleugje oranje. Toch zijn ze heerlijk sappig en zoet. Waarom heeft Eva die niet geplukt in het paradijs? Voor het ongelooflijke lage bedrag van een peso mogen we de hele zak hebben. Het is duidelijk dat hier niet veel vraag is naar sinaasappelen. de schuld van Eva?

De vrouw is blij dat ze wat kan verkopen al is het maar voor het nietszeggende bedrag van een peso, ongeveer 5% van een dollar, 20 cent van een Nederlandse gulden (twee dubbeltjes). Een mooie aanvulling van onze voedzame maar vitamine arme avondmaal. Ze loopt op blote voeten. Hoe dat kan, snap ik niet. We hebben net nog gemerkt hoe moeilijk het hier lopen is ook al heb je sokken en schoenen aan. Ik gruwel al bij de gedachte dat ik hier op blote voeten zou hebben moeten lopen. Beschaafde mensen dragen schoenen maar kunnen niet lopen in de bergen. Weer wat geleerd.

(wordt vervolgd)