Politici hebben net als mensen geen of weinig lerend vermogen. Ze blijven tegen alle tekenen in geloven in hun opties, mogelijkheden en vooral hun ideologie. Neem nou Afghanistan. Na twintig jaar militair ingrijpen door de NAVO en duizend miljoen dollar is het land weer terug bij af: een land van elkaar bestrijdende stammen die de macht niet willen delen tenzij die uit de loop van het geweer komt.
Het wantrouwen tussen die krijgsheren is dusdanig groot dat ze geen enkel vertrouwen hebben in regels en afspraken waarmee de macht vreedzaam wordt overgedragen op basis van getelde stemmen van het volk. Ondanks twintig jaar Westerse inspanningen bestaat dat volk niet. Er zijn stammen en elke stam heeft zijn eigen leider, op een leider van een andere stam stemmen betekent verraad en daar kan de doodstraf op staan.
“Er was nog een reden waarom de strijdlust van het Afghaanse leger niet zo groot was. Ze waren vaak ver van huis gestationeerd, tussen mensen met wie zij weinig deelden. En als het erop aankomt is het landsbelang voor veel Afghanen ondergeschikt aan etniciteit, stam en familiebanden. “ (“Hoe kon het Afghaanse leger zo imploderen”, Financieel Dagblad, 16 augustus 2021)
De enige band die ze hebben is hun religie, hun radicale moslim geloof. Dat is de basis waarop ze elkaar kunnen vinden, dat is de basis van de Talibaan. Het is een islamitische strijdgroep die zijn identiteit aan een radicale interpretatie van de Islam vindt en daarmee aansluit bij de bevolking van de stammen die Afghanistan bevolken. Ze hebben hun eigen vlag en dat is de echte Afghaanse vlag en niet de andere "Westerse intimidatievlag" die een scheiding tussen kerk en staat voorstaat en breekt met de macht van de stammen.
Kunnen wij dat vanuit het Westen veranderen?Nee dat kunnen we niet tenzij we de macht uit de loop van het geweer laten komen en op die manier onze “democratische wil” opleggen maar terwijl ik dat opschrijf voel je al aan dat zoiets niet kan. Je kunt geen democratie en een rechtsstaat afdwingen met militaire machtsmiddelen. Kijk naar wat er in Egypte is gebeurd, in Syrië, Irak, de Gazastrook, Iran enz. Democratie en rechtsstaat met een scheiding tussen kerk en staat zijn het resultaat van een sociaal politieke cultuur, een door leiders uitgedragen cultuur die bij de Islam nog lang niet is doorgedrongen.
Les geleerd, wegblijven uit dat soort landen. Het enige wat je kunt doen is hun leiders zodanig intimideren met geweldsmiddelen dat ze zich niet wagen aan militaire avonturen buiten hun eigen stammengebied of regio. Moeilijk te vatten voor al degenen die ervan overtuigd zijn dat we ons geloof in democratie over de wereld kunnen verspreiden zonder gewelddadig optreden.
Wat ook nog kan is lange termijn werk, heel lange termijn werk waardoor de gewenste democratisering en opbouw van de natie van binnenuit ontstaat, gedragen door eigen mensen en leiders maar dat kan tientallen jaren of langer duren en dat geduld hebben we vaak niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten