114. DE AARDE IS ROND, MARIE HUANA

 

Dora rust na haar zeebad  even uit op de motorkap van onze geliefde Renault Vier.

Na het koninklijke politie ontbijt wordt het inpakken en vertrekken geblazen. De weg terug gaat nu daadwerkelijk beginnen. Van Kenitra naar Ceuta is ongeveer een halve dag rijden. We hopen dezelfde dag nog over te steken zodat we ’s avonds nog vaste voet aan wal van het Europese continent zetten.

Helaas begint de ellende van de buikkrampen en de diarree weer opnieuw. Dat krijg je ervan als je in plaats van een paar dagen op water en brood te leven zodat maag en darmen zich in alle rust kunnen herstellen, je laat gaan bij de politie. Alleen Dora heeft nergens last van zodat zij rijdt terwijl wij gedrieën ons bezig kunnen houden met het voorkomen van het ergste door op tijd met een WC rol de bosjes langs de weg in te rennen.

Ik probeer tussen de stops door haar als copiloot zo goed mogelijk te begeleiden naar Ceuta. Gelukkig laat het autootje ons niet in de steek zodat we op tijd aankomen om de oversteek naar Spanje te maken.  Die verloopt vlotjes totdat op het vasteland onze auto door twee Spaanse douaniers grondig wordt onderzocht op marihuana smokkel. Er blijft geen plekje onberoerd, zelfs de bekleding aan de binnenkant van de deuren wordt los getrokken. Ze vinden natuurlijk niks. Wij smokkelen geen marihuana. 

Misschien zien we er uit als marihuana rokers maar we zijn het niet, tenminste niet op onze reis door Marokko. We mogen dan geen  ervaren reizigers zijn, nog niet, maar we zijn niet naïef. In Nederland gaan de gezagsdragers tolerant om met gebruikers van Marie Huana  - gedoogbeleid heet dat - in de rest van de wereld is dat niet het geval. Dat begint al aan de grens met België en Frankrijk heeft een ronduit repressief autoritair beleid als het om drugs gaat. 

Wie daar betrapt wordt, gaat zonder pardon de bak in. Een vriend van ons was zo stom was om met een voorraadje Marie H. naar Frankrijk te liften. Aan de grens werd hij betrapt en belandde voor een paar weken in de gevangenis. De man die hem een lift had gegeven kwam met de schrik vrij. Die zal geen tweede keer een lift geven aan een langharige alternatieveling. Mensen zijn wel goed maar niet gek.

Ondanks het oponthoud kunnen we dezelfde avond onze tenten weer onder de Spaanse hemel in de buurt van Algeciras opslaan. We doorkruisen Spanje zonder problemen. De beschermheilige van de vervoermiddelen, de heilige Christoffel is ons gunstig gezind want het autootje zoemt van tevredenheid. Ik denk dat hij zijn oude stal ruikt. Natuurlijk blijft hij blauwe wolken rook van de olie uitbraken maar dat is bijzaak behalve dat motorolie duur is.

(verschijnt elke vrijdag)