78. MIJN SPROOKJESJAREN ZESTIG: NIJMEEGSE DOORNROOSJE

Jo Joosten, de eerste voorzitter tevens naamgever van Doornroosje

“In de zomer van 1968 verzamelden jonge hippies zich regelmatig in een bont beschilderd boerderijtje aan de Sint Jacobslaan in Nijmegen, omdat voor deze jongeren geen andere plek in de stad was waar zij welkom waren en bij elkaar konden komen. Op 6 december 1968 werd de stichting Doornroosje opgericht met als doel te zorgen voor "een soort ontspanningscentrum, waarin allerlei nieuwe ontwikkelingen in de popcultuur tot ontwikkeling gebracht kunnen worden". (Wikipedia)

Jonge hippies is een modewoord dat te pas en te onpas wordt gebruikt. Het is - in dit geval - waarschijnlijk bedoeld als een aardige benaming voor jongelui met lang haar, gekleed in slordig spijkergoed, liefhebbers van door de doorsnee burger verguisde popmuziek, een rebelse mentaliteit en wie weet verslaafd aan marihuana.
 

Vriend en huisgenoot Jo is de bedenker van de naam “Doornroosje” en ook meteen de eerste voorzitter van de stichting. De gemeente Nijmegen verroert zich vooralsnog niet. Jongeren zijn geen politieke prioriteit. Uiteindelijk is de toeloop tot onze kelder zo groot dat het niet meer te doen is. De stichting besluit om tot actie over te gaan. Er wordt een optocht naar het gemeentehuis gehouden. De kelder wordt voor onbepaalde tijd gesloten,  zogezegd een staking die zal duren totdat de gemeente gehoor geeft aan de vraag om een speciaal pand voor jongeren activiteiten. De regionale krant de Gelderlander doet verslag van de actie.

“Het Nijmeegse Doornroosje is zaterdagmiddag in slaap gevallen en de enigen die haar binnen nu en honderd jaar kunnen wakker kussen zijn burgemeester De Graaf of wethouder Peters. Ze hoeven er zelfs geen prins voor te zijn. Voor de stichting Doornroosje - de jeugdige club, die haar hoofdkwartier heeft in het kakelbonte huis naast Albert Heijn aan de St.-Jacobslaan - was het verdrietiger dan het leek. De gedwongen slaapkuur van Doornroosje betekent voor hen het staken van de wekelijkse zaterdagavond happenings, maar dat weerhield hen niet om er deze keer nog eens een fijn feest van te maken.
Met een kampvuur in de voortuin, harde beat!, kronkeldarmen op straat en een fakkeloptocht naar de stad. Doornroosje met matrassen geïnstalleerd op een ladder, werd op de vier kilometer lange tocht meegedragen en op de Grote Markt in slaap gesust. Alleen toen de fakkeldragers de trappen van De Waag bezetten, greep de politie in en stuurde hen weg. Maar dat was ook wel tegen het einde van de manifestatie.

Jo Joosten (23), Hans de Wit (18), René Vleut (20), Frits v.d. Akerr(19) en Ben Weijers (19), bijna allemaal student of scholier, hebben samen met anderen de Stichting Doornroosje gerund. In de oude keet met misschien wel 10 kamers en een helemaal opgedeelde zolder, bij schemerlicht en een alles doordringende wierooklucht vertellen ze hoe ’t is gekomen. De ramen staan open en beneden bij een omgekeerde boomkruin en kampvuur stampen de anderen hun verdriet de buurt in. Achter de ramen van de huizen zitten de mensen te kijken.”

Wikipedia vertelt de rest van het verhaal:

“Uiteindelijk erkende de gemeente Nijmegen de behoefte aan een eigen ruimte en besloot op 14 mei 1969 dat ze terecht kunnen in de leegstaande St. Antoniusschool op de Verlengde Groenestraat (nu de Groenewoudseweg). Tot de verbouwing van het schoolgebouw werd afgerond konden de jongeren terecht in een voormalig politiebureau aan de Tweede Walstraat. In augustus 1970 gingen de deuren van het Kreatief Aktiviteiten Sentrum open, en Doornroosje ging meer dan 40 jaar door op deze locatie. Het werd bekend als een van de eerste plekken in Nederland waar hasj en wiet openlijk te verkrijgen waren.” (Wikipedia, Doornroosje (Nijmegen)
(verschijnt elke vrijdag)