DE SPROOKJESJAREN ZESTIG 55: JOZEF

De naoorlogse generatie (geboren in 1946) in de startblokken van het onderwijs dat begon met de kleuterklas van de parochie de Heilige Gerardus Majella of Visserskerk.

Jozef was mijn maatje in de huiswerkklas waartoe ik als zittenblijver verbannen was ter bevordering van huiswerk-discipline zodat ik niet nog een keer zou blijven zitten. In dat geval, zo verzekerde mijn vader me gespeeld grimmig, zou ik van school af moeten en tewerkgesteld worden bij Zwanenberg. De twee uur durende huiswerkklas begon na schooltijd. Jozef en ik zaten bij binnenkomst aan de linkerkant van de aula, ongeveer in het midden.  Jozef zat aan de muurkant, ik zat zes stoelen van hem vandaan aan het gangpad. 

Met zijn uitbundige blonde kuif, helder blauwe ogen en zijn brede lach met een prachtige rij witte tanden was Jozef een uithangbord van spontaniteit en levensvreugde. Plichtsgetrouw maakten we elke namiddag ons huiswerk. De afstand tussen ons was geen belemmering om elkaar te helpen maar ook grappen te maken en briefjes naar elkaar te gooien. We maakten er een vrolijke huiswerkklas van. Dank zij Jozef ging ik dagelijks, bevrijd van het huiswerk, opgewekt naar huis met het tevreden gevoel mijn plicht te hebben gedaan. Zo kwamen levensernst en levenslust op een natuurlijke manier bij ons samen.

Ik ging na dat jaar over naar de derde klas. De dreiging van tewerkstelling bij  Zwanenberg was van tafel net als de verplichte huiswerkklas. Jozef was intussen nergens meer te vinden, als in rook opgegaan. In de bus vertelde hij dat ze tijdens de zomervakantie naar Rotterdam verhuisd waren. Daar had hij alsnog de school afgemaakt waarna hij was gaan werken en lid geworden van de Jong Socialisten.

Ik hoor voor het eerst dat hij uit een rood nest komt. In onze schooltijd hadden we het daar nooit over gehad. Politiek was geen onderwerp van gesprek in onze overwegend Rooms katholieke dorpsstad. Zijn ouders zijn overtuigde PvdA stemmers en dan ligt volgens Jozef een lidmaatschap van de Jong Socialisten voor de hand. Ik vertel hem dat ik afscheid heb genomen van de Roomse kerk en sinds kort mij aan het oriënteren ben in de grote wereld en aldus terecht ben gekomen bij Politeia, vooral vanwege hun verzet tegen de Vietnamoorlog. Dat verzet brengt ons dus nu samen in deze busreis naar West-Berlijn. Het kan gek lopen in een leven.
(verschijnt elke vrijdag) 

Elke gelijkenis met bestaande personen 
of gebeurtenissen berust op louter toeval.