dinsdag 14 januari 2020

DE KLEINE KOUDE OORLOG IN BELGIË

Schimmenspel tussen de twee grootste partijen van België, de Waalse Socialistische Partij PS onder leiding van Paul Magnette en de Vlaamse nationalistische conservatieve partij Nieuwe Vlaamse Alliantie N-VA onder leiding van Bart de Wever, tevens burgemeester van Antwerpen. De inzet is niet minder dan de toekomst van België.

In België woedt sinds de parlementsverkiezingen van 26 mei 2019 een kleine koude oorlog tussen de Vlaamse nationalisten met voorop de N-VA onder leiding van Bart de Wever en de Waalse socialisten onder leiding van Paul Magnette. 219 dagen na die verkiezingen is er nog steeds geen federaal parlement en het is nog lang niet duidelijk wanneer er wel een federale regering zal komen. De alreeds ongebruikelijke regering Michel was al sinds een half jaar voor de verkiezingen vleugellam. Coalitiepartner N-VA hield het voor gezien toen na veel omwegen de regering Michel alsnog besloot zijn handtekening te zetten onder het internationale migratieverdrag.

Tot aan de verkiezingen was zijn regering gedegradeerd tot een van lopende zaken. Maar eind dit jaar hield ook Michel het voor gezien. Door Angela Merkel gevraagd werd hij voorzitter van de Europese Raad. De tweede Belg die deze allerhoogste post wist binnen te halen. Ik zie Nederland dat nog niet doen. Zijn Minister Didier Reynders, net als Charles Michel van de liberale Waalse MR, was hem al voorgegaan als Europees commissaris.

De uitslag van de verkiezingen maakte van de Waalse socialistische partij SP de grootste in Wallonië en van de nationalistische conservatieve partij N-VA de grootste Vlaamse partij. Dientengevolge staan nu bij onze zuiderburen socialisten en conservatief nationalisten lijnrecht tegenover elkaar. Maar is er dan geen regeringscoalitie te vormen zonder een van die twee partijen?

In theorie is dat mogelijk, een paars-groene regering bestaande uit socialisten, liberalen en groenen uit beide landsdelen. Zo een regering zou aangevuld kunnen worden door de Christendemocraten. Het probleem is echter dat er al een Vlaamse regering is gevormd bestaande uit Nationalisten (N-VA), Liberalen (Open VLD) en Christendemocraten (CD&V).

Het wordt dus bijzonder moeilijk voor de Liberalen en de Christendemocraten in een federale regering te stappen zonder de N-VA,  de overduidelijke winnaar van de verkiezingen in Vlaanderen. Het verwijt van verraad aan de Vlaamse Zaak loert om de hoek en dat zou die beide partijen wel eens flink veel schade kunnen berokkenen, schade die ze zoveel mogelijk moeten zien te beperken gezien het alsmaar dalend aantal stemmen sinds de verkiezingen van de laatste jaren.

Met name de Liberalen proberen via allerlei omtrekkende bewegingen als een jager rond zijn prooi de N-VA in een hoek te dringen. Tot nu toe is dat niet gelukt. Integendeel, de kans dat de partij over dit “verraad aan de Vlaamse zaak” in tweeën breekt wordt almaar groter en dan zijn ze nog verder van huis. De CD&V waagt zich niet aan zo een strategie en houdt zich gedeisd om niet de indruk te wekken de N-VA de rug te willen toekeren.

Een federale regering zonder N-VA zou weleens de bom kunnen worden onder het huidige Belgische politieke bestel. De uitslag van peilingen gehouden op 13 december wijst in die richting. De grote winnaar van de verkiezingen in mei was al het extreem nationalistische Vlaams Belang met 12% van de uitgebrachte stemmen. Een eerste aanwijzing dat de Vlaamse kiezer bij het uitblijven van resultaten radicaliseert. De peilingen wijzen nu nog meer in die richting. Het Vlaams belang zou volgens die peilingen met 27,3 % zelfs de grootste Vlaamse partij worden ten koste van de meer gematigde N-VA.

De conclusie ligt voor de hand. Als de Waalse socialisten willen dat België niet afglijdt naar een definitieve (wanordelijke?) opdeling van België dan doen ze er verstandig aan om met de N-VA te proberen tot een regeringsakkoord te komen. Dat is voor beide partijen heel moeilijk. De N-VA is regelrecht anti-socialistisch terwijl de PS keihard anti-Vlaams nationalisme is, een nationalisme dat ook nog eens conservatief is. Als dit niet gaat lukken, bestaat de kans dat er in het hart van Europa een zogeheten falende staat komt te liggen. Kan Europa na de Brexit dat nog aan?

1 opmerking:

  1. De vraag is of Bart De Wever het zelf zover wil laten komen. Dan laat hij weer harde taal horen richting PS, dan steekt hij weer een hand uit. Het is net of hij de splitsing van België toch niet durft door te drukken, ook al is dat zijn droom.

    BeantwoordenVerwijderen