DE SPROOKJESJAREN 60 (VOORHEEN MAKE LOVE, NOT WAR) 33: DE ZESDAAGSE OORLOG

LINKS: Joseph Kotalla behoorde tot wat is gaan heten de drie van Breda. Drie oorlogsmisdadigers die in plaats van de doodstraf een levenslange gevangenisstraf kregen. Kotalla was een Duitser die tijdens de Tweede Wereldoorlog plaatsvervangend commandant en hoofd van de administratie van Kamp Amersfoort was. Hij zat na de oorlog een levenslange gevangenisstraf uit voor oorlogsmisdaden en overleed in gevangenschapin. RECHTS: Moshe Dayan was een Israëlisch militair en staatsman. Zijn ster rees vooral na de Zesdaagse Oorlog in juni 1967, toen Dayan inmiddels minister van Defensie was. In zes dagen werden Egypte en Syrië verslagen. Dayan arriveerde als een van de eerste Joden bij de sinds 1948 voor Joden onbereikbaar geworden Klaagmuur en verklaarde dat Israël deze heilige plaats nooit meer zou afstaan.

In de ontspannen zomer van 1967 in mijn nieuwe achterhuis aan de Jacobslaan, terwijl ik mij voorbereid op mijn eerstejaars examen sociologie - de propadeuse -  breekt de Zesdaagse Oorlog tussen Israel en de Arabische wereld uit. “De Zesdaagse Oorlog (ook: Juni-oorlog) was de oorlog die van 5 tot en met 10 juni 1967 werd uitgevochten tussen Israël en zijn Arabische buurlanden Egypte, Jordanië en Syrië. De term "Zesdaagse Oorlog" is kort na de gebeurtenissen verzonnen door Moshe Dayan in een bewuste toespeling op de zes dagen der schepping in Genesis.”(Wikipedia)

Ik leef mee met de Joodse veldslagen en als ik de kranten en de TV mag geloven heel weldenkend Nederland met mij. Door de oplopende oorlogsdreiging met zijn buurlanden besluit Israël, een ministaatje ingeklemd tussen Arabische reuzen als Egypte, Syrië en Irak, in de aanval te gaan. De eerste klap is een daalder waard. In zes dagen klaren ze de klus, een blitzkrieg volgens het boekje met enkele bezette gebieden.

Ik snap de Joden. Waar moeten ze nog heen na de door Nazi Duitsland in de Tweede Wereldoorlog georganiseerde grootschalige industriële massamoord die volgens Nazi opperleider Hitler de “Endlösung” van het zogenaamde Jodenprobleem moest zijn? Hitler met zijn trawanten hebben de Joden eens en voor altijd duidelijk gemaakt dat ondanks twintig eeuwen Christelijke beschaving Europa geen veilige plek voor ze is. Er hoeft maar een of andere onbeschofte en gehaaide kuddeleider op te staan  - Mein Füher wordt hij genoemd - en een beschaafde natie als Duitsland verandert in een tribale samenleving van het laagste allooi. Wie zegt dat dit niet weer kan gebeuren? 

Het gemak waarmee veel brave burgers meewerkten aan de Jodenvervolging moet de Joden die dachten dat ze net zo Duits waren als de Duitsers zelf of zo Amsterdams als de Amsterdammers zelf, verbijsterd hebben. Ongeloof moet hen bevangen hebben toen ze zagen hoe hun medeburgers hen naar de slachtbank brachten.

Het Eichmanproces op TV en in de kranten was mijn gedegen leerschool over de onbetrouwbaarheid van de mens, de brave burger die overdag een moordmachine leidt en 's avonds bij de haard zijn krantje leest.  Je zag en hoorde op de zwart-wit TV thuis in de huiskamer hoe een naar het scheen onbenullige maar efficiënte bureaucraat als Eichmann door heel Europa de logistieke aanvoer verzorgde van de Joden naar de eeuwig hongerige muil van de verbrandingsovens in de Nazikampen. Het ultieme kwaad van een logistieke boekhouder van aantallen opgebrachte Joden, de nauwkeurig aangegeven tijden van aankomende en vertrekkende treinen vol Joodse mannen, vrouwen en kinderen. Duitse logistiek op zijn best alsof het om het om import en export van Volkswagens of BMW’s ging.

Waarom de Arabische buurlanden de Joden hun stukje grond aan de Middellandse zee misgunnen, grond die eeuwen geleden het thuisland van de Joden was, snap ik evenmin. Israel is een woestijnstaatje van ongeveer twintig duizend vierkante kilometer, de helft van Nederland. We hadden het met zijn allen na de oorlog moeten kopen en als schadevergoeding aan de Joden moeten geven, dan was er waarschijnlijk geen vuiltje aan de lucht geweest.

“Israël is ontstaan uit het Britse mandaat Palestina, dat op zijn beurt ontstaan is na de opsplitsing van het Ottomaanse Rijk in 1920. In 1947 werd het door de internationale gemeenschap verdeeld in een onafhankelijke Joodse en een onafhankelijke Arabische staat, met een aparte status voor Jeruzalem. Het verdelingsplan, omarmd door joodse leiders maar afgewezen door de Arabieren, leidde tot de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948. De onafhankelijke staat Israël werd ondertussen, in mei 1948, uitgeroepen en een jaar later met Resolutie 273 toegelaten tot het lidmaatschap van de Verenigde Naties.” (Wikipedia)

(verschijnt elke vrijdag)