MAKE LOVE, NOT WAR (WERKTITEL) 16. LIEFDE OP ZOLDER

Hotelkamer Parijs 1977

Voordat ik verder ga met mijn verhaal over het studentenleven in de burgermansstad Nijmegen, moet ik vertellen dat mijn vriendenreis naar Parijs niet mijn eerste reis naar Parijs was. Integendeel, alreeds twee jaar daarvoor had ik een veel spannender reis gemaakt naar de stad van de Eiffeltoren, Place Pigalle en het Louvre. Na een verregende vakantieweek met het gezin van Krullenbol aan een van de Kärntner Seen in Oostenrijk, mochten wij tweeën de gemiste tweede week vakantie goedmaken met vijf dagen Parijs. Dat was een onverwachte meevaller bij een tegenvaller. We boekten bij de France Touring Service een treinreis met logies voor de ook voor mij zeer betaalbare prijs van 92 gulden per persoon, inclusief de voucher voor een eenpersoonskamer.

Mijn schoonmoeder stond erop dat we een eenpersoonskamer zouden nemen. We hadden daar begrip voor, per slot van rekening waren we nog jong en in die dagen kon er dan nog van alles gebeuren. Een ongewenste zwangerschap was wat het meest gevreesd werd. We hadden er alle vertrouwen in dat we eenmaal in Parijs er wel wat op zouden vinden om elkander lief te hebben.  Liefde is net als water, ze vindt altijd wel een weg.

Al meteen na aankomst ging de goeie kant op zonder dat we daarvoor ook maar iets hoefden te doen. We kwamen terecht in wat later voor ons een typisch Paris hotel zou worden. Een piepkleine receptie meteen naast de voordeur en daarnaast een smalle trap naar de kleine hotelkamers boven, van onder tot boven beplakt met bloemetjes behang. Nadat de man van dienst de gastenlijst van ons groepje had bestudeerd, liep hij met ons samen van verdieping naar verdieping.  Eenmaal op een verdieping aangekomen, kreeg je een een ouderwets grote sleutel met een al even groot kamernummer als sleutelhanger overhandigd.
 
Op weg van de derde naar de vierde verdieping kreeg ik zomaar ineens een vette knipoog van de hotelbediende. Ik had geen idee wat dat betekende. Op de vijfde etage  hetzelfde ritueel van toebedeling van kamers. Wij bleven als enigen van het groepje over. Met alweer een vette knipoog van de hotelbediende klommen we de smalle trap op naar de zesde verdieping. 

We kwamen uit op wat eens een zolder moet zijn geweest. Er waren twee kamers gemaakt met een smalle gang met toilet en douche.   Nu pas snapte ik de knipoog van de man. Op deze zolder waren wij de enige twee gasten, weliswaar ieder met een eigen kamer maar niemand die op ons zou letten wat we daar boven op zolder zouden uitspoken. De hotelbediende had voor ons een liefdesnest gereserveerd. Vraiment, Paris, c'est la ville de l'amour.
(verschijnt elke vrijdag)