MAKE LOVE NOT WAR (WERKTITEL) 5.DE STUDENTENKAMER

Voor zover het mijn beperkte budget het toelaat ben ik ondertussen een verwoed fotograaf geworden. Deze dia, een kostbare bezigheid, is gemaakt in de buurt van Oss rond 1965, het jaar waarin ik in Nijmegen begon te studeren.

Hoe kom ik als student aan een geschikte kamer die vooral niet te duur mag zijn? Elke dag met de trein reizen is geen doen. Ik kan dan geen sociaal leven opbouwen want dat speelt zich vooral in de avond en de nacht af. Opnieuw thuis wonen is natuurlijk goedkoper maar past niet meer in mijn levensstijl sinds ik in mijn vorige leven van Philipsman op kamer heb gewoond in de lichtstad Eindhoven.

Ik ga op eigen houtje op zoek naar een betaalbare studentenkamer in Nijmegen. Zonder al teveel inspanningen vind ik al snel een klein kamer bij een gezin in een rijtjeshuis in de wijk Hengstdal, aan de oostkant van Nijmegen tegen Ubbergen aan. Een pijpenlaatje zoals ik ook al in Eindhoven had. Het lijkt er op dat ik weer van voren af aan begin. Niet erg, ik heb er zin in nu ik weet wat ik wil. Ik mag er koken en bezoek ontvangen maar geen slapers. Daarover zijn Eindhovense en Nijmeegse hospita’s het blijkbaar eens. De schrik voor bandeloze seks zit er goed in. Voor het overige is het een doorsnee gezin van gewone, aardige mensen die met hun kleine plek op de wereld tevreden zijn. Regelmatig nodigt mijn hospita me ’s avonds uit om beneden met haar man en zoon koffie te komen drinken.

Als ik thuis op mijn kamer ben doe ik dat. Ik schuif beneden in de huiskamer aan. Zo kom je nog eens onder normale mensen en hoor ik wat er leeft. Het studentenleven is immers alles behalve normaal. Naast de koetjes en kalfjes over het weer en de algehele toestand in Nederland en de wereld, die te denken geeft en waar gewone mensen toch niks aan kunnen doen, vraagt de zoon tijdens een televisie optreden van de Animals welke van de twee groepen ik de beste vind, de Rolling Stones of de Beatles?

Hij zegt er meteen bij dat hij de Stones de beste groep vindt. Lekker ruige muziek, niet zo braaf als die van de Beatles. Ik heb er nog niet zo over nagedacht maar nu hij het zo zegt, vind ik dat er wel wat in zit. De muziek van de Beatles is meer gepolijst, harmonieus en sluit in zijn braafheid aan bij de oudere generatie rockzangers zoals bijvoorbeeld Cliff Richard en de Everly Brothers. Met hun zoet gevooisde stemmen zingen ze over het eeuwige verlangen naar liefde en trouw. Stones muziek is lichamelijk en rauw, het is een uiting van verzet tegen de maatschappelijke conventies. Het verschil tussen de twee groepen komt het beste tot uiting in de blues achtige hit van de Stones ‘I can’t get no satisfaction’ en het melodieuze “Roll over Beethoven” van de Beatles.
 
(verschijnt elke vrijdag)