 |
| Antwerpen 1994 |
Anciaux ging meteen aan het werk om de Volksunie om te bouwen tot een linkse nationalistische partij. De ondertitel ‘Vlaamse Vrije Democraten’ verdween van het naambordje. Opnieuw scheurde zich een groep af die verder ging onder de naam SoLiDe (1995). Ondanks dit interne geharrewar slaagde Anciaux met zijn Volksunie 300.000 stemmen binnen te halen tijdens de verkiezingen in 1995 en aldus te bewijzen dat de partij niet was weggevaagd door het Vlaams Blok op Zwarte Zondag. Integendeel, de winst van de voormalige rechts radicale vleugel van deze Volksunie was tot staan gebracht.
Na zijn overwinning zag Anciaux zijn kans schoon om de klassieke politieke trukendoos helemaal te openen. Als een volleerd leerling uit de klas voor hogere Belgische politiek liet hij zich als voorzitter vervangen door een bevriend politicus en richtte een progressieve beweging op (ID21). Dat betekent nog meer persoonlijke politieke machtsmogelijkheden en wie weet nog meer succes.
“Anciaux ging verder met de steevast staatshervormend-gerichte, maar vooral steeds meer uitgebouwde progressieve koers en nam in 1998 als voorzitter tijdelijk ontslag om een verruimingsoperatie te leiden. Geestesgenoot Patrick Vankrunkelsven nam het voorzitterschap waar. Anciaux kwam tevoorschijn met de verruimings- en vernieuwingsbeweging ID21 met links-liberale wortels, die nieuwe mensen kon motiveren. Het werd alliantievoorzitter. Met het oog op de verkiezingen in 1999 gingen Volksunie en ID21 in 1998 een electorale alliantie aan. De verkiezingen van 1999 werden electoraal een succes.” (Wikipedia: Volksunie)
(verschijnt elke vrijdag)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten