Londerzeel, Vlaams Brabant 2005
De Vlamingen besluiten na de staatshervorming van 1980 waarbij gewesten en gemeenschappen werden ingesteld, Het Vlaams Gewest en de Vlaamse Gemeenschap samen te voegen in wat je de natie-staat Vlaanderen kunt noemen. Vlaanderen is daarmee sinds de Tachtigjarige oorlog een min of meer zelfstandig land geworden. Het beschikt voortaan over een eigen regering met aan het hoofd een premier en een parlement.
Tevens wordt met deze maatregel een toekomstig onafhankelijke Vlaanderen in de steigers gezet. De dubbele nationaliteit - Vlaming en Belg te zijn - wordt met deze staatshervorming geformaliseerd. Het is de eerste stap op weg naar zelfbestemming met een eigen taal en eigen cultuur, een stap uit de eenzaamheid. De Vlaming heeft voortaan een land dat zijn thuis is, waar zijn taal wordt gesproken en zijn cultuur beleefd maar hij heeft nog wel een Belgisch paspoort.
Het zelfvertrouwen onder de Vlamingen is zo groot dat ze besluiten hun regering en parlement te vestigen in het tweetalige Brussel, de voormalige hoofdstad van het hertogdom Brabant, de Zeventien Provinciën, de Zuidelijke Nederlanden en samen met Amsterdam van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, en niet in een van de roemrijke oude Vlaamse steden als Mechelen (tijdens het bewind van Margaretha van Oostenrijk de bestuurlijke hoofdstad van de Nederlanden), Leuven, Gent, Kortrijk of Antwerpen.
Je zou denken dat ook de Franstaligen Brussel tot hun hoofdstad maken, maar het Waalse Gewest valt niet samen met de Franstalige Gemeenschap. De Franstalige Gemeenschap is over twee Gewesten: het Waalse Gewest (waaronder ook het gebiedsdeel van de Duitstalige Gemeenschap valt) en het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. Het Waalse Gewest is eveneens verdeeld. Het beslaat ook het grondgebied van de Duitstalige Gemeenschap in de Oost Kantons van België. Na onderling geharrewar in met name de machtige socialistische partij (PS) met zijn partijbaronnen in Luik en Charleroi wordt de provinciestad Namen de hoofdstad van het Waalse Gewest.
Nog geen tien jaar later volgt de 3e staatshervorming (1988-1989) waarbij de bevoegdheid van de gemeenschappen nog eens worden uitgebreid naar het hele onderwijs, samen met die van het Arbitragehof, dat de mogelijkheid krijgt om de wetten en decreten te toetsen aan art.10 (gelijkheidsbeginsel), 11 (discriminatieverbod) en 24 (vrijheid van onderwijs) van de Belgische Grondwet. Daarnaast volgt een akkoord over de inrichting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
(verschijnt elke vrijdag)
Ik zou Vlaanderen en Wallonië geen land noemen. Ja, ze hebben een eigen regering en parlement, maar het is de federale regering in Brussel die bijvoorbeeld instaat voor de veiligheid van het gebied.
BeantwoordenVerwijderenVlaanderen is voor de Vlamingen hun thuisland, ze kunnen er hun eigen taal spreken, hebben hun eigen belastinginning, hun eigen onderwijs, culturele instellingen enz. Formele zaken als koningshuis of landsverdediging doen daar niks aan af.Het is voornamelijk een facade voor de buitenwereld die nu eenmaal een aanspreekpunt nodig heeft voor formele verdragsregelingen, ambassades enz.
BeantwoordenVerwijderen