HOE WORDT DE REKENING BETAALD?

 Uit de krant 'De Standaard'

Bovenstaande cartoon stond in de Vlaamse kwaliteitskrant “De Standaard” naar aanleiding van de staking in December. Het was voor het eerst dat een staking, waaronder een treinstaking, weerstand opriep onder de Belgische bevolking. Normaal vinden Belgen stakingen vervelend maar ze spreken er meteen ook hun begrip voor uit. Het wordt gezien als een legitieme actie om de werkgever, in dit geval de overheid, aan de onderhandelingstafel te krijgen. Nu echter vroeg men zich openlijk af wat men er mee dacht te bereiken, of het niet veel te vroeg was om te staken en zelfs of de aangekondigde overheidsmaatregelen niet gerechtvaardigd waren in het licht van de crisis.

Het werd duidelijk dat met deze staking de vakbond bezig was zijn vanzelfsprekende gelijk te verliezen. Maar dat niet alleen. Er was ook ergernis dat de vakbonden verworven rechten als vanzelfsprekend zagen. Tijdens een TV debat met Rudy van Leeuwen, de leider van de socialistische vakbond ABVV, liet een jonge ambtenaar weten dat hij vanwege de vergrijzing niet voor drie mensen kan werken, twee gepensioneerden en hemzelf. Hij zou dan ook niet meedoen aan de staking. Na de staking bleek het overgrote deel van de ambtenaren inderdaad niet meegedaan te hebben aan de staking.

Het gesprek met Rudy van Leeuwen in hetzelfde TV programma maakte het er ook niet beter op. Hij verweet de regering di Rupo onvoldoende overleg te voeren met de vakbonden over de te nemen maatregelen om zich vervolgens defensief op te stellen door elke maatregel af te wijzen. Het maakte daarbij niet uit of het ging om een aanpassing van het brugpensioen op basis van leeftijd (geen afschaffing), het gebruik van tijdskredieten of berekening van de ambtenaren pensioenen. 

Uit de krant 'De Standaard'

Geen geloofwaardige opstelling net zo min als de idee dat de rijken maar moeten betalen. Natuurlijk zal er hier en daar nog wel wat door hen ingeleverd kunnen worden maar of dat genoeg zal zijn valt te betwijfelen. Bedrijven meer belasting laten betalen kan natuurlijk ook totdat ze te weinig overhouden om te herinvesteren, om hun aandeelhouders te betalen of het niet meer zien zitten en het bedrijf verhuizen of sluiten en dan ben je nog verder van huis.

Erger nog was dat na de staking uitlekte dat de politieke partijen tijdens de onderhandelingen over de regering di Rupo wel degelijk met hun vakbondsvrienden uit de rode, christelijke of liberale familie aan tafel hadden gezeten. De vakbonden probeerden de zaak te redden door te beweren dat ze wel kanttekeningen hadden mogen plaatsen bij de regeringsvoorstellen maar dat ze er niks aan mochten veranderen. Al met al bleef de indruk hangen dat de vakbonden een spelletje hadden gespeeld met hun leden en de politiek. Aan de ene kant staken om de leden alvast stoom te laten afblazen, aan de andere kant om met de staking de politiek onder druk te zetten.

Dat is gevaarlijk spel. Mensen kunnen gaan twijfelen aan de geloofwaardigheid van de vakbeweging. Dat is voor niemand een goede zaak want een goed georganiseerde vakbeweging draagt bij aan een stabiel economisch, politiek en sociaal klimaat wat bevorderlijk is voor economische groei en die zal men in de komende jaren toch hard nodig hebben om uit de schuldencrisis te geraken en de werkloosheid –vooral onder jongeren - te bestrijden.