MEXICAANSE VERTELLINGEN 50. PRESIDENT CARDENAS EN TROTSKI

 Lázaro Cárdenas was president van Mexico van 1934 tot 1940. Onder zijn bewind werden veel beloftes van de Mexicaanse Revolutie van 1910-1920 voor het eerst wettelijk geregeld. Hij wordt vooral herinnerd om zijn landhervormingen en de nationalisering van de olie-industrie, maar onder zijn bewind werd ook de vorming van een eenpartijstaat bevorderd en werden politieke activiteiten buiten de regeringspartij onmogelijk gemaakt. Cárdenas geldt nog altijd als en van de populairste en meest besproken presidenten die Mexico ooit gehad heeft.

 

Met enige wroeging komt Diego terug bij Sara in Mexico-stad. Zijn schilderkunstige weg is hem nu duidelijk geworden maar zijn liefdesleven ligt overhoop. Frida heeft zijn hoofd en hart op hol gebracht. Ze is niet alleen mooi maar ook nog een zielsverwant. Ze begrijpt zijn schilderkunst en zijn revolutionaire leven. Dat maakt het nog moeilijker.

Hij vertelt Sara over zijn ontmoeting met Frida en waar ze zoal over gesproken hebben. Schilderkunstig dan, het verhaal over haar betoverende liefde laat hij weg. Sara, ook niet gek snapt meteen dat Frida een plek in het hart van Diego heeft veroverd. Hoeveel weet ze niet, dat zal de tijd uitwijzen. Ondertussen wil ze haar plek in zijn hart houden. Ze wil Diego niet kwijt. Hij is de liefde van haar leven. Er zouden wel eens moeilijke tijden kunnen komen.

Diego spreekt ook met David over zijn ontmoetingen met Frida. David kent haar misschien niet zo goed maar genoeg om te weten dat ze naast politiek uitgesproken is, graag mannen behaagt dus hij neemt aan dat dat ook bij Diego het geval is. Diego weet dat David een vrouwenkenner is en daarom maar meteen het hele verhaal. 

David heeft geen moeite met flirten. Het versterkt zijn gevoel van man te zijn. Daarom laat hij zich haar geflirt graag aanleunen en als het even kan gaat hij graag een stap verder. Je leeft maar een keer. Alleen loopt Frida bij hem niet de deur plat. Hij vraagt aan Diego wat hij van plan is nu de kaarten met Frida op tafel liggen. 

Diego weet het niet. Hij heeft tijd nodig om erachter te komen hoe het in zijn hart zit. Voorlopig kiest hij voor Sara maar hij beseft wel degelijk dat hij een besluit moet nemen over zijn verhouding met Frida. Gaat hij met haar verder of blijft hij bij Sara? Voorlopig schuift hij een definitieve beslissing voor zich uit. David haalt zijn schouders op. Hij kan zich niet in het liefdesleven van Diego verplaatsen.

David kent Frida voornamelijk van de communistische partij. Voor haar is het communisme, net als voor hem, een uitgemaakte zaak. De toekomst is aan het communisme, het is de onafwendbare gang van de geschiedenis en wie verzet zich tegen de geschiedenis? Diego spreekt net als bij Frida zijn twijfels uit, maar iets anders heeft hij niet. Bovendien wil hij hen beiden niet teleurstellen dus doet hij er verder het zwijgen toe.

David vertelt dat op de laatste partijvergadering, tegenwoordig is revolutie vooral vergaderen, uitgebreid gesproken is over het lot van Trotski. Die heeft de machtsstrijd met Stalin binnen de partij verloren. Stalin heeft hem daarop politiek in de ban gedaan. Eerst heeft hij hem uit de partij gezet en vervolgens uit het land. Het is bijna niet te geloven maar de meedogenloze leider van het succesvolle Rode Leger heeft het afgelegd tegen de kruiperige en fantasieloze Stalin. 

Trotski verzet zich tegen wat hij noemt de nationalisering van de Russische revolutie door Stalin. Hij houdt vast aan het idee dat het de taak is van communisten een wereldrevolutie na te streven. Sterker nog zonder wereldrevolutie zal volgens Trotski de Russische revolutie geen toekomst hebben. 

Stalin daarentegen maakt zich geen zorgen over de loop van de wereldgeschiedenis maar over moedertje Rusland. Dat wil hij groot maken en als er al sprake is van internationale solidariteit dan moet die in dienst staan van de Russische revolutie en niet andersom.

Diego beseft dat achter dit ideologische geschil een strijd om de macht schuil gaat. Diego kent uit ervaring de strijd om de macht tussen revolutionairen. Er verandert veel in de geschiedenis maar de mens blijft hetzelfde, zeker als het om macht gaat. In de Mexicaanse revolutie is dat niet anders geweest en nu is dat trouwens nog zo. Macht blijft mensen aantrekken en bekoren.

Niks nieuws onder de zon maar wat te doen met Trotski? Moeten ze hem niet helpen? Per slot van rekening is Trotski een communist die hun steun verdient en wie weet komt het over een paar jaar toch nog goed tussen die twee. Dat zou het beste zijn voor de Russische revolutie.

Diego zoekt naar een praktische oplossing. Hij vraagt zich af of Trotski niet naar Mexico kan komen? President Cardenas zou er wel eens oren naar kunnen hebben. De komst van Trotski naar Mexico zou immers zijn status van revolutionair president internationaal verhogen en ook Mexico op de kaart zetten. 

Diego denkt dan weer dat de komst van Trotski naar Mexico de revolutie wel eens nieuwe impulsen zou kunnen geven. Die zijn hard nodig. Weliswaar is president Cardenas een revolutionair politiek leider maar tegelijkertijd is hij bezig de revolutie te bureaucratiseren binnen een eenpartijstaat. Dat laatste gaat Diego te ver.