KIJKEN NAAR EEN SCHILDERIJ

petrus, "Het Meisje met de Parel, Kopie", acrylverf op paneel (44,5 x 39 cm, even groot als het originele schilderij), 2005.

 

Het Mauritshuis heeft leuk onderzoek gedaan naar het effect van kijken naar een schilderij. Proefpersonen keken naar reproducties en echte schilderijen met elektroden op hun hoofd die meteen de hersenactiviteit meten.

En wat blijkt?

“Kijken naar echte schilderijen in het Mauritshuis levert een emotionele reactie in de hersenen op die 10 keer (!) zo sterk is als de reactie die het kijken naar reproducties oplevert.”  

Wie emotie in huis wil en wie wil dat niet, neemt geen genoegen met een reproductie. Die koopt dus een echt schilderij.

Tijdens het onderzoek ontdekte men dat ‘Het Meisje met de Parel’ van Vermeer, een van de beste schilders van Nederland, er uitsprong. Het Meisje houdt je gevangen in een Sustained Attential Loop. 

Uitleg volgt:

Je blijft langer naar ‘Het Meisje met de Parel’ kijken dan naar welk onderzocht schilderij ook. Het schilderij vangt niet alleen je blik, maar houdt vervolgens je aandacht vast in een Sustained Attentional Loop. Je kijkt eerst naar haar ogen, dan naar haar mond en vervolgens naar de parel. En dan kijk je wéér naar haar mond, ogen, parel. En dat blijf je doen! Je kunt je ogen niet van haar afhouden.

Als je het ‘Meisje met de Parel’ wilt zien, zul je naar het Mauritshuis moeten. Het is niet te koop. Je kunt alleen een reproductie kopen.

Dit is overigens niet waarom ik een eigen versie van ‘Het Meisje met de Parel’ heb gemaakt. Het was een schilderoefening in vorm en kleur. Ik heb alsnog de test gedaan en ik blijk ook gevangen te worden in een Attentional Loop.