 |
| De Krottenwijken van Derde Wereld landen verplaatsen zich letterlijk naar onze grote steden zoals hierboven in Parijs. |
In de jaren 80 vorige eeuw sloot ik lezingen over de toestand in de Derde Wereld af met de dreigende woorden dat als we in het Westen - de rijke wereld - er niet in slagen om de armoede in vooral Afrika mee helpen oplossen dat de Afrikanen dan hier hun heil zullen komen zoeken.
Er was toen al wel TV, een venster op de wereld ook voor Afrikanen, maar nog nauwelijks internet en geen smartphone. Die moest nog uitgevonden worden. Nu dat er wel is, zien zij daarginds nog beter wat hier wel kan en daar niet. Zij nemen hun bed op en komen naar ons in Europa. De Latijns Amerikanen verplaatsen hun armoede ondertussen naar Noord Amerika.
Ik had nooit kunnen denken dat de krottenwijken die ik in de grote steden in Derde Wereld landen zag, zich letterlijk naar Europa zouden verplaatsen. Nu zie ik op het NOS journaal een krottenwijk met illegalen in hartje Parijs en zelfs Brussel, toch het centrum van de Europese macht. Volgens de reportage zouden er nog meer zijn, zoveel zelfs dat een oudere Parisienne zich niet meer thuis voelt in haar eigen land.
Gezien de ontwikkelingen in het Westen, zie ik daar de komende jaren geen verandering in komen. Integendeel, ik denk dat het nog erger gaat worden. Het uitfaseren van olie, kolen en gas zal tot gevolg hebben dat nog meer mensen in armoede terecht komen.
Nu mag je denken dat je dat met grote zakken geld naar de Derde Wereld kunt oplossen, maar dat is niet zo. Dat leert 40 en meer jaren ontwikkelingssamenwerking, tenminste als je het wil zien. Het armoedeprobleem is niet op te lossen met geld alleen.
Het is ook een probleem van technische, economische en kennis achterstand en die los je niet in een handomdraai op. Experimenten met zonnepanelen en windmolens in Dede Wereld landen zijn duur en mislukken bij gebrek aan expertise, onderhoud en verkeerd gebruik, zo heb ik ervaren. Voor kerncentrales geldt dat nog meer. Er is eenvoudigweg te weinig kennis, te weinig planning en organisatie. Overheden zijn instabiel en gebrekkig uitgerust om ingewikkelde, hoogwaardige technische projecten uit te voeren.
Een voorbeeld uit Zuid Afrika, ooit het meest welvarende land van Afrika, zegt genoeg.
"Steenkooldrama
Bekender en pregnanter is het verhaal van Eskom, de landelijke energieleverancier. Eskom verbrandt nog ouderwets steenkolen in vijftien kolencentrales en ziet ook toe op de distributie en verdeling van de gegenereerde stroom, waarmee het staatsbedrijf praktisch monopolist is. Na de eerste democratische verkiezingen in 1994 begon Eskom miljoenen zwarte Zuid-Afrikanen op het net aan te sluiten en onder druk van een quotum werd een deel van de blanke bedrijfstop vervangen. Om het achtergestelde deel der natie mee te krijgen in de vaart der volkeren werden contracten die voorheen werden gesloten met mijnbouwgiganten toegewezen aan kleinere partijen.
De opgegraven steenkool moest nu, in plaats van over een lopende band vanaf een naastgelegen mijn, per vrachtwagen naar de kolencentrales worden getransporteerd. De afstanden werden groter en de vervoerskosten stegen; de ruimte voor gesjoemel en handjeklap groeide. In 2007 ging het voor het eerst mis: Eskom had bij een aantal partijen inferieure steenkool opgekocht. Die waren deels natgeregend en moesten gedroogd worden voordat er vuur mee kon worden gestookt. Andere ladingen zaten zo vol steengruis dat ze het leidingwerk van generatoren vernielden. Centrales vielen stil en Eskom sloot delen van het land van het energienet af om te voorkomen dat de stroom op raakte.
Dit systeem van roterende black-outs (load-shedding) wordt sindsdien veelvuldig toegepast in Zuid-Afrika. Integer, kundig personeel is inmiddels vertrokken, onderhoud aan de centrales hoognodig en misdaadsyndicaten hebben delen van de industrie weten te gijzelen voor eigen gewin, met als gevolg twee tot soms wel tien uur stroomuitval door het hele land, iedere dag weer." (FD, 13 december 2023)
Voor milieuzaken geldt hetzelfde. Wie leert de derde Wereld landen het verantwoorde gebruik van bestrijdingsmiddelen in de landbouw? Want maak je niks wijs, om de groeiende bevolking te voeden in Derde Wereld landen zijn die nodig voor efficiëntere landbouw, meer opbrengst per hectare. Biologische landbouw in de tropen is armoede landbouw.
Met de afschaffing van de palmolie gebeurt hetzelfde als wat met rietsuiker en jute is gebeurd. De grote afnemers hebben met de uitvinding van kunstmatige zoetstoffen de rietsuiker niet meer nodig. De jute is massaal vervangen door plastic. Het gevolg zijn honderduizenden werklozen in landen als Bangladesh, India, de Filippijnen enz.
Wat moet men in de Derde Wereld straks met de elektrische en zelfrijdende auto? Waar halen zij de technici, de werkplaatsen en de kennis vandaan om daar mee om te gaan, ze te repareren en het gebruik ervan in goede banen te leiden? Tot nu toe kunnen ze min of meer overweg met onze tweedehandse “oude” benzine en dieselauto’s vanwege hun overzichtelijke techniek. Maar straks zijn die auto’s er gewoonweg niet meer.
Hier in het Rijke Westen hebben we het met grote woorden over de toekomst van onze kinderen als het gaat om milieu en klimaatmaatregelen maar wat met de bevolking in arme landen? Massale migratie naar Europa? Ik vrees dat het er van gaat komen. Hoe gaan onze kinderen, kleinkinderen dat oplossen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten