HET VERDRIET VAN MONA KEIJZER

Mona, de sociaal conservatieve moeder uit Volendam.

 

Ik las in de enige echte volkskrant van Nederland dat CDA stemmenkanon Mona Keijzer, de blonde moeder uit Volendam, niet klaar staat om partijleider te worden.

Ze ziet niet dat het nu ineens anders zal gaan in het CDA. In het interview zegt ze dat het CDA gevangen zit tussen een progressief partijkader en een sociaal conservatief electoraat. Ik vrees dat ze daarin minstens gedeeltelijk gelijk in heeft.

Op zich hoeft het niet erg te zijn dat het partijkader progressiever dan de achterban maar als je te ver voor je troepen uit gaat lopen dan houden die troepen het al gauw voor gezien. Voor deze simpele vaststelling hoef je geen politicologie gestudeerd te hebben.

Waarom ziet het progressieve partijkader dat niet? Helaas, progressieven hebben de onverbeterlijke neiging om met de neus in de wind te lopen en zien niet om zich heen. Het zijn net schoolmeesters maar dan zonder gevoel voor hun leerlingen in dit geval kiezers. 

Dat is  het verschil met het vroegere CDA partijkader. Dat luisterde niet alleen naar de achterban, maar kende dat ook uit eigen beleving. Nu denkt men dat universitaire scholing en ambtelijke ervaring het belangrijkste zijn. Mooi van niet. Boekenwijsheid en procedures kunnen je vervreemden van mensen.

Het sociaal conservatieve electoraat laat zich niet vangen als je hun taal niet kent en spreekt. Progressieve praatjes helpen dan niet. Dat ze dat bij het CDA niet beseffen maakt Mona verdrietig.