Frankrijk wil graag de schijn ophouden dat het een onafhankelijke wereldmacht is. Daarom heeft het land zijn "Force de Frappe" waarmee het ten allen tijde bij een kernaanval terug kan slaan met eigen atoomwapens, ter land, ter zee en in de lucht. Om dat te bereiken heeft Frankrijk ondanks internationale afspraken tot in de jaren negentig atoomproeven gehouden bij de Polynesische eilanden o.a. op het atol Moruroa.
Moruroa is in Nederland berucht geworden vanwege een aanslag van de Franse geheime dienst op het schip Rainbow Warrior van Greenpeac dat betrokken was bij protesten tegen de kernproeven (1985). Daarbij kwam een Nederlandse fotograaf om. Na eerst te hebben ontkend heeft Frankrijk er later zijn excuses voor aangeboden.
Eén jaar voor het alomvattend kernstopverdrag in werking trad (op 24 september 1996) gaf president Jacques Chirac alsnog toestemming om ver van Parijs in de Pacific een serie kernproeven te houden.
Overal in Europa verschenen toen borden met de oproep om Franse producten te boycotten. Zo ook in zonnig Wenen waar ik tezamen met enkele Franse vakbondsleiders op een vroege zaterdag ochtend naar een vergadering wandelde. Ik zei plagend tegen hen dat ze niet welkom waren in Wenen en wees hen op een enorm groot bord waarop tot een boycot van Franse wijnen werd opgeroepen.
Ik werd verrast door de felheid waarmee ze reageerden, een felheid die ik bij vakbondsmensen bij zo een affaire niet verwachtte. Of ik wel besefte dat de Franse atoomparaplu toch ook maar mooi Nederland beschermt? Waarop ik laconiek reageerde dat voor zover ik weet Nederland daar niet om gevraagd heeft, wat ze alleen maar bozer maakte. Kortom, mijn Franse vakbondsvrienden waren er maar wat trots op dat hun land zich kon meten met grootmachten als de VS en de voormalige Sovjet Unie.
Macron is van dezelfde traditie en probeert nu zijn Force de Frappe gedachte op heel Europa van toepassing te verklaren door te pleiten voor een strategisch onafhankelijk Europa. Europa als grootmacht tussen de VS, Rusland en nu ook China.
Dat idee probeert hij te verkopen door als onafhankelijk vredesstichter eerst naar Putjinski te reizen en onlangs naar China. Hij wil de wereld tonen dat Frankrijk niet aan de leiband van de VS loopt, een eigen onderhandelingsmacht heeft in de wereld. Voor zijn reis naar China had hij EU commissievoorzitter Ursula von Leyen weten te strikken.
Zijn idee van een strategisch autonoom Europa onder leiding van Frankrijk is tijdens zijn China reis een blamage geworden. De Chinese dictator Xi zette hem net als Putjinski eerder op afstand met hulp van een absurd grote gesprekstafel. Xi bleef beleefd maar maakte er ondertussen zijn eigen diplomatieke circus van. Hij gaf ook geen millimeter toe aan de vredeswensen van Macron en Von Leyen.
Wat internationaal kwaad bloed zette was de opmerking van Macron dat Europa zich niet moet laten meeslepen in het conflict tussen China en de VS over Taiwan. Een Republikeinse senator reageerde gebeten dat als Europa zo nodig strategisch autonoom wil zijn het ook maar zelf de oorlog in Oekraïne moet oplossen. Dat maakt meteen duidelijk dat de wens van Macron vergane Franse grandeur is.
Er is trouwens maar weinig grandeur aan een land dat weigert zijn eigen sociale broek op te houden door de pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar te verhogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten