HET BELOOFDE LAND. OSCAR

 

Oscar

Tot de kring van getrouwen rond Rosier behoort de goedlachse Oscar die altijd vergezeld wordt door zijn twee vrienden Humberto (el gordo) en Roberto (el flaco). Hij kijkt zo scheel dat ik nooit weet  tegen wie hij het heeft, mij of degene die naast mij zit. In het begin is dat wennen. Zodra hij mij ziet twijfelen, lacht hij en gaat door met zijn verhaal of er niets aan de hand is. Hij zit er niet mee. Zijn zelfvertrouwen wordt er niet door aangetast, daarvoor is hij te slim.  Zijn schele ogen versterken zijn charme zodanig dat je hem scheel en al in je hart sluit. Wellicht dat hij zich daarvan bewust is maar dat maakt mij en zijn vrienden niet uit.

Cielo is de jonge maar kordate moeder van zijn zoontje. Zij is een frêle vrouw, eigenlijk nog een meisje uit betere kringen die haar mannetje staat tegenover Oscar. Ze is gek op hem en hij op haar.  Cielo is net als Oscar gemakkelijk in de omgang niettemin bewaart ze zoals gebruikelijk in Colombia enige afstand tot mannen.

Oscar is zijn vrijgevochten zelf, het prototype van de romanticus die gelooft in de mensen maar boven alles in zijn Cielo. Zij is de koningin van zijn hart en daar is ze zich van bewust. Ze laat Oscar heen doen zo lang hij haar grenzen maar respecteert. Ze wil geen verhitte debatten over geloof, kerk en gezin. Die zaken staan boven elke twijfel. Discussies over revolutie maken haar niet uit. Ze vindt waarschijnlijk dat revolutie voornamelijk een jongensdroom is en daar heeft ze niet helemaal ongelijk in. Revolutionaire heldhaftigheid is romantiek. Als het allemaal toch teveel wordt, pakt Oscar zijn gitaar en begint Cubaanse revolutionaire liederen te zingen. Zijn we met z'n allen toch een beetje revolutionair.

Als zoon van een vooraanstaand politicus van de Movimiento Revolucionario Liberal MRL heeft hij van thuis uit een revolutionaire ziel mee gekregen. Wonderlijk genoeg vindt hij dat niet in tegenspraak met zijn luxe leven. Hij is zich bewust van zijn stand maar laat er zich niet op voorstaan. Hij is voornemens om straks als werktuigbouwkundig ingenieur bij te dragen aan de industriële ontwikkeling van zijn land. Hoe dat precies zal gaan, weet hij nog niet. Dat is een zorg voor later.

In tegenstelling tot de anderen heeft Oscar een eigen auto. Een oud Amerikaans model auto waarvan je de zware portieren moet sluiten met een stuk touw. Dat vereist enige handigheid van de passagiers. Het gebeurt wel eens dat een touw los schiet en het portier plotseling half uit zijn hengsels hangende open zwaait en wanhopig aan zijn hengsels hangt. Oscar stopt geroutineerd, stapt uit en sluit het portier waarna hij er op toeziet dat het goed wordt vastgemaakt. Als de auto plotseling midden op de weg stilstaat door een of ander raadselachtig mankement, wachten wij passagiers in de auto rustig af tot Oscar het verholpen heeft en we weer verder kunnen. Oscar blijft onder alle omstandigheden kalm en rustig. Zijn ziel is is balans met de wereld.

(wordt vervolgd)