9. HET BELOOFDE LAND. HET VERTREK

 

Het goede schip "Sirius" van kapitein Haddock waarmee Kuifje op zoek gaat naar 'De Schat van Scharlaken Rackham' (Hergé, Casterman © 1947)

Daar ligt hij dan, het vrachtschip met passagiersaccommodatie ‘Trident Amsterdam’ van de Koninklijke Nederlandse Stoombootmaatschappij KNSM. Het is inderdaad een koninklijk schip of beter een majestueus schip. Ik heb geen verstand van schepen maar zo te zien heeft het veel weg van de “Sirius” van kapitein Haddock waarmee sterreporter Kuifje op zoek gaat naar “De Schat van Scharlaken Rackham”, mijn tweede Kuifjesboek. Ik ben toevallig in een van mijn eigen avonturenboeken terecht gekomen.

Dit is natuurlijk een bijzonder moment maar toch kijk ik er niet van op. Op de een of andere manier lijkt me dit de natuurlijke gang van zaken en ik ben zelfs zo brutaal te denken dat nog meer van zulke momenten in mijn leven zullen volgen. Niettemin is het spannend om aan boord te gaan, nota bene op weg naar Colombia aan de overkant van de oceaan. Dat had ik een jaar geleden niet kunnen denken. Dat de reis per schip gaat, maakt het nog wonderlijker.

Het afscheid van de familie op de kade is warm en hartelijk maar niet overdreven. Afscheid hoort nu eenmaal bij het leven en voorlopig gaan we er vanuit dat we elkaar nog dit jaar weer zullen zien. We krijgen van mijn moeder of is het van mijn schoonmoeder een netje met appelsienen mee voor onderweg. Appelsienen voor onderweg naar Colombia, hoe ironisch kan een liefdevol gebaar zijn? Het is komisch en ontroerend tegelijk en dat maakt het onvergetelijk.

Eenmaal in onze hut proberen we zicht te krijgen op wat ons nu overkomt en waar we mee bezig zijn. Amper een jaar voor God en Vaderland getrouwd, net voor vertrek verhuisd van de Jacobslaan naar de van de Havestraat, zijn we nu op reis naar de andere kant van de wereld. Het lijkt er op dat ons leven een nieuwe wending neemt maar we hebben geen idee waarheen maar dat maakt niet uit want we hebben er vertrouwen in dat het goed komt. Ik heb al vroeg geleerd dat dit de ware geest is om op avontuur te gaan. Met twijfelen of zekerheden kom je nergens.

Misschien nog even vertellen wat dit allemaal kost, want voor niks gaat de zon op. Ik betaal voor de oversteek en weer terug het symbolische bedrag van tien gulden per dag, een tegemoetkoming van de KNSM voor studenten die zich nuttig willen maken in de Derde Wereld. Aangezien wordt aangenomen dat de heen en terugreis samen dertig dagen duurt komt dat neer op 300 gulden. Dora daarentegen betaalt het volle pond ofwel honderd gulden per dag. Dat is zogezegd haar hele bruidsschat. Gelukkig hebben haar ouders geen moeite met de besteding van het geld aan deze reis. Misschien zien zij het als een soort huwelijksreis, wij zien het als een investering in ons beider toekomst.

We installeren ons in een hut met breed uitzicht over het voordek. Rechts naast ons bed is een patrijspoort waardoor we de donkerblauwe zee zien met daarboven een lichtblauwe lucht. De horizon deint samen met het schip zachtjes op en neer. Het schip is zo lang dat we de boeg van het schip niet goed zien. Direct voor ons zien we de rand van een laadruim met daarnaast laadbomen. Naast onze hut is een ruime rooksalon met tafeltjes en stoelen en een zithoek waar je je met een boek kunt installeren of naar muziek luisteren. In een wandmeubel staat een muziekinstallatie plus glazen.

Naast de rooksalon ligt de eetsalon met plaats voor twaalf personen, het maximaal aantal passagiers. Bij deze oversteek zijn we maar met vier passagiers, een ouder Belgisch echtpaar die met hun hele hebben en houden op weg zijn naar Venezuela waar hun zoon woont en wij. ’s Avonds en ’s middags eten we vaak in gezelschap van een van de hoofdofficieren, de eerste bootsman, de eerste stuurman en de kapitein. 

Eigenlijk is zo een boot een fabriek op zichzelf tot aan de energie voorziening toe. Het is vierentwintig uur in bedrijf. De keuken moet elke dag voor ongeveer 35 mensen, passagiers en bemanning, eten klaar maken; Er wordt elke dag vers brood gebakken. Het is een en al levendigheid vooral bij aankomst en vertrek in en uit de haven is het een drukte van jewelste met loodsen en douanecontrole en alles wat daarbij hoort. 

(wordt vervolgd)