Goya, Roekeloosheid van Martincho en la Plaza de Zaragoza, Ets, 1816
Ooit was ik in Colombia, jaren geleden, waar stierenvechten nog altijd een populaire sport was. In de hoofdstad Bogota staat een echte stierenvechters ring waar duizenden toeschouwers in kunnen. Of dat nog zo is, weet ik niet maar toen was het elke zondagmiddag raak. Vooral onder jongeren was het een heel populaire sport, met gevaar voor eigen leven een stier doden geeft extra spanning en spanning heb je nodig als je jong bent, zeiden ze.
Twee broers wilden zo graag stierenvechter worden dat ze elke avond oefenden inh stierenvechten. Niet met een echte stier, dat kan natuurlijk niet. De oudste van de twee speelde stierenvechter. De jongste speelde stier. Om het een beetje gevaarlijk te maken, had de jongste op zijn hoofd een helm gezet met daarop twee korte messen. De oudste hanteerde als zwaard een manchete, zo een die voor van alles en nog wat wordt gebruikt tot aan gras kort slaan toe. Ze zijn vlijmscherp.
Op een avond waren ze beiden weer vol overgave aan het oefenen onder de bomen achter in de tuin. De stier rende op de stierenvechter af die als een echte stierenvechter met een rode lap zwaaide met daarachter verborgen zijn manchete. Ze speelden beiden fanatiek, alsof hun leven er vanaf hing. Ze draaiden en dolden om elkaar heen elk op zoek naar de zwakke plek van de ander.
Hoe het precies gebeurde is nooit opgehelderd maar de oudste voelde zich bedreigd door de hoorns als messen van zijn jongere broer en haalde ter verdediging zijn manchete te voorschijn. Nog voordat hij besefte wat hij gedaan had, spoot het bloed uit de hals van zijn broertje recht in zijn gezicht. Hij had zijn broertje zonder het te willen de keel afgesneden. Zijn geschreeuw om hulp mocht niet meer baten. Stierenvechten is een dodelijke sport.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten